Bezoek, véél bezoek….

Ook dit ga ik proberen in één logje te persen, maar het zal wel niet lukken. We hebbben véél bezoek gehad dit jaar. Deels kwam dat omdat Leo zo ziek was van het voorjaar en deels omdat een aantal mensen nog snel willen komen voor we weer in Nederland wonen.
Eind januari kwam een oude vriendin (Margriet) gezellig een weekje buurten Ik ken haar nog way back van de Diergaarde, van de tijd dat we allebei een abonnement hadden, meer dan 50 jaar geleden. Het had gesneeuwd en we hebben eensgezind sneeuw geschept. Ze was er lang niet zo bedreven in als ik, kan ik wel zeggen, minder training gehad natuurlijk. Verder zijn we gaan zwemmen en hebben – wat ik echt nog NOOIT gedaan had – met zo’n watergymnastiekgroepje meegedaan! Met iedereen doe je wat anders als ze op bezoek komen, very interesting……

Zij is geriater en schouwde zo eens Leo aan met zijn onregelmatige, korte ademhaling, waarna ze met klem hem aanraadde om naar de dokter te gaan zo spoedig mogelijk. Daarna is het balletje gaan rollen.
Toen Leo echt goed ziek bleek en er van alles fout ging, zijn drie van onze vier kinderen tussendoor zomaar een paar dagen met de trein (zoon uit Duitsland) of met het vliegtuig (twee dochters)gekomen. Eerst kwam mijn zoon uit Duitsland met de trein.

De beelden die je hier ziet, zijn van de ware peiling die we hebben uitgevoerd.
We hadden nl.>DEZE REPORTAGE allebei gezien op Facebook. Mijn zoon weet heel veel van de stand van de sterren en heeft geleerd te navigeren op de zon en de sterren midden op zee. Hij zei dat als de aardas maar een heel klein beetje zou shiften, dat geen dag onopgemerkt zou blijven.”Het zijn heus niet alleen de Inuit die dat merken hoor!” zei hij. Als je nl. een afwijking van1/10 graad hebt, kom je aan de andere kant van de oceaan 800 km. verder uit! We discusieerden er wat over en besloten dat hij een ware peiling zou doen om tekijken of deaardas nog steeds op dezelfde plaats staat t..v. de sterren. Dan moet je eerst een sextant maken en meten waar je bent op aarde en daarna moet je twee punten zoeken die op een stafkaart staan (in dit geval een keltische grafcirkel en een kerktoren) en daar de Noordpoolster achter peilen. Dat hebben we allebei gedaan en het goede nieuws is: de poolster staat waar hij altijd heeft gestaan en is geen spat veranderd (zeker niet zo ver dat de dag 2x zo lang kan duren op een bepaalde plaats). Het enige wat dit zou kunnen verklaren is, dat Groenland en Noord-Amerika aan het ‘driften’ zijn t.o.v. Europa. Dat hebben we allemaal uitgevoerd tussen de ziekenhuisbezoeken aan Leo door. Never a dull moment met die gozer.
Daarna kwam mijn oudste dochter gezellig een weekendje Leo was net uit het ziekenhuis. Zij was er nog toen het bericht doorkwam dat mijn vader was overleden en ik helemaal in de stress schoot.Ik durfde niet bij Leo weg en zij bood aan om dan nog een paar dagen te blijven (ze heeft een HELE drukke baan), maar Leo stond er op dat ik zou gaan voor twee dagen en hij kon makkelijk alleen blijven, vond hij. Het is ook goed gegaan allemaal, maar het was wel stressen met die huurauto
. Zij is een supergeorganiseerd mens en dat is heel handig om in je omgeving te hebben. Ze heeft heel wat schoongemaakt in die paar dagen….
Half april kwam mijn jongste dochter een paar dagen met haar jongste zoon. Dat wasvoor iedereen gezellig. Mijn schoonzoon had de vrijdag en de maandag vrijgenomen en hij is dus gezellig met drie kinderen vier dagen geweest (en niet met vier!), terwijl wij het ook heerlijk hadden. Hoewel ook zij lekker hebben geholpen, b.v. met het uitruimen van de afwasmachine, is het bij je hebben van zo’n klein ventje weer van een hele andere charme.

Op het krukjeom ook de bovenste rij te kunnen bereiken

En dan er weer vanaf natuurlijk om dat ene kannetje weg te kunnen brengen…

De boerin kwam nog eieren brengen en er huppelde een lammetje achter haar aan. Dat moest natuurlijk even in de armen, dat snap je.


Wat ik ook met dit kind gedaan heb – wat ik nog nooit met een van mijn andere kinderen gedaan heb – we hebben een jurkje gamaakt voor haar dochter thuis, op de machine! Toen ik een kind was, had ik wel eens vriendinnetjes en die hadden een naaimoeder. Die naaide poppenkleertjes met hun dochters of rokken en hun verjaardagsjurk als ze jarig waren. Daar was ik dan altijd zo jaloers op. Maar nu heb ik mijn dochter naaien geleerd en ik had het zelf nog niet eens ooit gedaan, maar dat mag de pret niet drukken! Ik ben gewoon keihard een naaimoeder!
Het volgende logje begint dan met het begin van de meivakantie in Nederland. Deze is weer lang genoeg

Gaan we nou nog terugkomen of niet?

Dat wordt ons – soms bedekt, soms rechtuit – gevraagd. Vorig jaar herfst waren we het erover eens dat we terug zouden gaan dit jaar. We zouden in augustus ons huis te koop zetten en dan in november of december naar Nederland verhuizen, naar een appartement in het centrum van Rotterdam. Leo wil hoog en pal in het centrum en ik wil vooral een dakterras en op loopafstand van de winkels. Daar komt natuurlijk het eerste probleem al om de hoek kijken. Op 10-15 hoog heb je natuurlijk geen dakterras en als je in het centrum 1- of 2- hoog zit met dakterrras, is het altijd zo donker met al die gebouwen om je heen. We hebben een poosje geflirt met de Markthal tot we zagen dat de ene kant weliswaar naar het zuiden uitkijkt, maar dat er een groot gebouw voor zit en dat de andere kant niet alleen naar het Noorden uitkijkt, maar dat er ook nog eens een grote flat voor gepland is! Ik heb naar flats in de Hofdame gekeken en naar een flat op de Botersloot met een gemeenschappelijke tuin, maar dan heb je niet eens een balkon! Die woningen in het nieuwe Stadstimmerhuis leken ons wel wat, maar die zijn intussen allemaal weg…. Goed: we laten die huizen even zitten en gaan naar de motieven.
In de eerste plaats hebben we het hier allebei erg naar onze zin, NOG wel. Als de kinderen allemaal minstens 2x per jaar komen en we krijgen vrienden en allerlei familie, is het hier fantastisch. In de zomer wonen we hier in een paradijsje. In de winter wonen we hier in een kerstkaart. Ik vind het heerlijk om 5-6 uur per dag in de tuin te werken, lange wandelingen te maken zonder iemand tegen te komen en te zwemmen in kristalheldere meren NOG wel en ’s winters een beetje te naaien en genealogie te doen zolang mijn ogen het nog doen. Leo vindt het heerlijk om wat op de Universiteit te rommelen en ’s winters om de hele voetbalcompetitie te volgen als hij niet ziek wordt. We hebben leuke buren en vrienden hier alleen geen kinderen Als Ostergötland in Zuid-Holland lag, zouden we niet erover piekeren om terug te komen.
Toen we hier kwamen wonen, heb ik bedongen dat ik 1x per maand naar Nederland kon gaan. Ik wil betrokken zijn bij het leven van onze kinderen. Ik vind het heerlijk om te zien hoe ze alle vier met hun karakter vorm hebben gegeven aan hun leven en op hun eigen manier met hun omgeving en hun kinderen omgaan. Ik hou ook veel van onze schoonkinderen en ben hun uiterst dankbaar dat ze onze kinderen zo gelukkig maken. En dan de kleinkinderen! Ik weet uit ervaring hoe snel kinderen opgroeien en dat je moet genieten van het proces. Natuurlijk is Leo voor mij het allerbelangrijkste, daarom heb ik ook zonder met mijn ogen te knipperen gezegd dat ik met hem mee naar Zweden zou gaan. Dat 1x per maand naar Nederland kan nu niet meer. In de winter kan ik Leo eigenlijk geen dag alleen laten. Eten klaarmaken gaat nog wel, maar de kachel moet aan en hij kan geen hout sjouwen, sterker nog: hij moet zo min mogelijk aan afkoeling bloot staan. Dan heb ik het nog niet eens over sneeuw schuiven….. Toen mijn vader in maart van dit jaar overleed, ben ik wel naar de begrafenis gegaan, maar meteen de volgende dag weer teruggekomen. Als Leo me niet bezworen had dat hij gewoon een dag alleen kon zijn voor deze gelegenheid, was ik niet gegaan. Daar komt nog bij dat we nu ook niet meer samen kunnen reizen sinds Leo bloeddialyse heeft. Hij moet iedere drie dagen gedialyseerd worden en een gastdialyse regelen in een ander ziekenhuis kan wel, maar is een administratief uiterst ingewikkelde procedure. Omdat Leo op 2 september een promotie heeft in Nederland waar hij in de commissie zit, hebben we nu geregeld dat hij in het Franciscusziekenhuis wordt gedialyseerd 2x, maar het heeft drie maanden geduurd voor het rond was. De lust om spontaan er even uit te gaan wordt op deze manier grondig de grond ingeboord. We wilden dus naar Nederland. Ik heb mijn huis al flink opgeruimd, winterkleren zitten in dozen in de garage, MAAR…. toen werd het lente en mooi weer en de plantjes begonnen te groeien en Leo knapte op. Leo is aan een project bezig dat tot volgend jaar april duurt en hij heeft de hoop van een transplantatie niet opgegeven. AL onze kinderen kwamen hierheen met hun kinderen en we konden allebei volop genieten. Voor Leo hoeven we niet terug naar Nederland, hij wil hier wel blijven. Mijn kinderen hebben me allemaal gewaarschuwd dat ik echt een lapje grond moet hebben als we verhuizen, want ik word heel blij van plantjes arrangeren en laten groeien. Ze zijn bang dat een balcon niet genoeg is voor mij. Mijn hele leven lang heb ik me niet door angst laten leiden bij het nemen van beslissingen en dat weiger ik nu ook. Waar ik wel bang voor ben is, dat we op een gegeven moment niet meer terug KUNNEN, of dat de kinderen allemaal een week of twee vrij moeten nemen om ons te helpen verhuizen, daar ben ik bang voor. Don’t fence me in, daar ben ik allergisch voor. Bovendien kan ik ook wat krijgen! Om ziek te worden ben ik niet zo bang, maar ik ben nogal onhandig en een enkel of een heup is zo gebroken op deze leeftijd. Maar goed, we hebben de beslissing genomen om volgend jaar in augustus ons huis te koop te zetten en van de winter een mannetje alle plafonds en de meeste muren te verven, om de vloeren te laten slijpen en om de buitengevel schoon te laten maken, hier en daar een likje verf, zulke klusjes, zodat het huis er op en top uitziet volgend jaar en dan blijven we er gewoon nog een jaar in wonen. Voor de rest zien we wel. Het vliegveld van Linköping is vlakbij en als er af en toe een kind komt voor een weekendje en in de vakanties, houd ik het wel uit om opgesloten te zitten op het platteland. Tenslotte hebben we email, telefoon en, o wonder, SKYPE!

Ik ga mijn leven beteren….

Mijn laatate bericht op dit blog is van 14 november 2014 en ik moest zelfs opnieuw mijn upgrade betalen! Maar ik heb een drukke winter en een drukke zomer gehad en ik ben dus van plan weer logjes te gaan schrijven aan de hand van de foto’s. Natuurijk ben ik wel actief op Facebook, maar er zijn toch heel wat mensen die alleen mijn maar mijn blog lezen. Aan de hand van de foto’s zal ik regelmatig wat logjes schrijven dus. Mijn eerste logje gaat over de jaarwisseling 2014/2015. Bij de jaarwisseling 2013/2014 waren mijn oudste dochter met man en kinderen hier en zagen we op Internet het volgende artikel even klikken. Mijn schoonzoon is architect en zei dat hij dat wel kon maken…. Het leek ons wel wat, maar dan moest ik eerst een jaar melk- en sappakken sparen. Dat heb ik ook gedaan. Als je met zijn tweeën bent, is dat nog niet zo makkelijk. Gelukkig kregen we de laatste maand hulp van wat vrienden (had ik veel eerder moeten vragen). Uiteindelijk had ik aan het eind van het jaar 135 pakken. Kerstmis kwam en ging en voor het eerst was het een groene Kerst….. maar gelukkig: precies op tijd begon het te sneeuwen en daarna werd het -16. Toen de goegemeente op 28 december kwam, was het goed koud. Met dozen van Leo’s dialysemateriaal en gieters gevuld met water en voedselkleurstof, vulden we alle pakken en zetten ze in de sneeuw buiten om te bevriezen.


De volgende dag zijn we eerst begonnen met een fundament van sneeuw.

Daarna hebben we de pakken in bouwvolgorde gelegd:


Daarna kon het bouwen beginnen: Krijn bouwde, Lonneke metselde, Feike nam de foto’s, Tuur gaf de blokken aan en haalde sneeuw om metselspecie mee te maken en ik haalde het karton van de ijsblokken af.

Zoals je op de foto kan zien, had Krijn een plankje gebruikt om over de ingang heen te metselen. We hadden helaas niet genoeg stenen om hem wat ronder te laten lopen en om de ingang keurig af te meken. Het werd een pizza-oven in plaats van een Iglo, maar het is toch een verrrekt mooi ding geworden! Wie kan er nou zeggen dat hij een Iglo in de achtertuin heeft gebouwd, zeg nou zelf?


Als je van binnen naar buiten keek, zag hij er zo uit:

Met Oud en Nieuw hebben we er sterretjes in gebrand en dat was nog mooier:


Helaas, HELAAS! Het was allemaal niet van lange duur…… Toen de familie op 2 januari vertrok, dooide het nog net niet, dat begon die middag. Midden inn de nacht van 3 op 4 januari werd ik wakker van een enorm geraaas. Toen ik de vlgende morgen gng kijken, zag ik dit:

Vier dagen hebben we ervan kunnen genieten VIER dagen! Maar ja, tenslotte moet je rekenen: ik kan het van mijn bucketlijst afschrappen en er zijn toch mooi maar een heleboel mensen die nog nooit een Iglo in hun tuin hebben gehad, toch mooi!

Zelfs mijn calvinistische ik vindt nu dat ik een nieuw badpak mag kopen

Vanmorgen was ik voor het eerst onder de 90 kilo. Ik had mezelf beloofd dat ik dan een nieuw badpak mag kopen. Mijn oude badpak is definitief te groot geworden. Ik had een kleiner badpak, maar dat ben ik ergens met pendelen tussen Nederland en Zweden kwijtgeraakt. Ik wilde vanmiddag gaan kopen en meteen langs de garage voor Leo. Hij heeft een botsinkje gehad en nu hangt zijn rechter clignateur op half zeven. Hij moest besteld worden en vandaag kon ik bellen. Nu bel ik net: is hij tot woensdag niet te bereiken! Nu moet ik in ieder geval toch boodschappen doen, dus ik koop meteen een badpak. Door haar geïnspireed heb ik vanmorgen een lange wandeling gemaakt en ben daarbij verdwaald! Ik kwam nog een nieuwe mooie zandverstuiving tegen, vlak bij huis. Als het zomer is, kan je daar heerlijk van een hoge heuvel afrollen! Ik moest de afgelopen week voorzichtig zijn met trainen. Ik had een blessure in mijn kuit en knieholte opgelopen. Het voelde precies of er een ladder in mijn been kwam (van panties weet je wel) en er was/is een stuk gevoelloos aan de zijkant en in de knieholte. Ik neem nu kleinere stappen en beweeg ter compensatie mijn bovenlichaam veel meer. Het lijkt een beetje op snelwandelen zo. Dit was de eerste keer weer dat ik echt anderhalf uur aan een stuk heb gelopen. Hier was het steeds weer heerlijk weer bij een graad of 7 tot er gistermiddag ineens dikke sneeuwvlokken uit de lucht kwamen vallen! Het is vandaag een graad of 1, maar er ligt nog steeds sneeuw.En dat terwijl ik al hele plannen had om in de tuin te gaan werken!
Als ik onder de 80 kilo kom, heb ik weer een nieuw badpak nodig, maar dat heb ik nog. JAMMER!

Verrassing!!

Had ik het gisteren over dat de winter nu niet meer hoeft voor mij (klik en kijk in de commentaren) en had ik onderstaande foto genomen van de aller- allerlaatste sneeuw op ons terras….

Worden we vanmorgen wakker met SNEEUW! Er vielen enorme sneeuwvlokken uit de lucht van wel 2cm. in doorsnee. Nu ligt er dus weer een laagje en af en toe valt er een verdwaalde sneeuwvlok uit de lucht.

De sneeuw ligt nog prachtig op de takken…

maar als je goed kijkt, begint het er al vanaf te druppelen: het dooit alweer

Eerlijk gezegd vind ik het toch wel weer mooi. Het zal wel snel weg zijn, volgens mij is het nu alweer boven nul. We gaan straks lekker wandelen, Leo en ik en genieten!
Ik ben eindelijk weer onder de 92 kilo, wat een strijd is dat toch altijd! Vorige keer bleef ik vier weken daarop hangen, deze keer ‘slechts’ drie weken… Ik zorg wel dat ik daar NOOIT meer boven kom zeg!

Krijg ik op mijn ouwe dag nog last van perfectionisme…….

Mijn hele leven al ben ik de kampioen van het doen en kijken waar je uitkomt. Ik ben de generaal van proberen en anders kan je niks leren. Misschien dat het komt omdat ik een beetje langzamer word, omdat ik meer ballen omhoog h1ou dan ooit (bloggen, quilten, huishouden, planten stekken, kerstdecoratie ophangen, eten koken, met de auto boodschappen doen, vrienden bezoeken, speculaas bakken), maar ik ga tegen dingen OPZIEN. Dan wil ik een logje schrijven, maar zie er tegenop om de foto’s te downloaden, dan wil ik een speculaaspop bakken, maar de pop komt niet uit de vorm en dan wordt hij ‘slordig’ (alsof ik niet mijn hele leven al slordige dingen om me heen heb). Nu lees ik een leuk logje van Jasmijn, gewoon geschreven, helemaal zonder foto’s en dat is hardstikke leuk. Maar ja: ik moet zo nodig een logje met allerlei – liefst op wedstrijdniveau – foto’s. Wat een gezeur! Ik heb nog een heleboel achterstallige logjes zoals daar is
– ik was bij de repetitie van een heuse flashmob! Helaas was ik alweer in Zweden toen de flashmob zelf was…
– ik heb de proef met de planten afgerond en hele leuke conclusies getrokken. MIsschien herhaal ik de proef nog een keer in het voorjaar met ook regenwater en in plastic opgewarmd magnetronwater.
– Onze serre is af! Weliswaar met veel pijn en moeite, maar hij is klaar
– Ik heb allerlei quilt- en naainieuws en foto’s. maar ook daar heb ik last van faalangst (ze vinden het vast niet leuk, het zit niet goed in elkaar, hoe groot zal ik dat quiltje maken? Zal ik het groen en blauw maken of alleen maar blauw, of alleen maar groen? Krijg ik het wel af op tijd, ik ben nog niet eens begonnen).
– ik heb de kerstgordijnen in het hele huis opgehangen. Ik had even een opleving van enthousiasme toen de gordijnen naar de huiskamer toe te lang bleken. Ik heb ze korter gemaakt op de machine en het was een fluitje van een cent!. Vroeger toen ik nog niet kon naaien, had ik ze gewoon te lang gelaten en me dan drie maanden geërgerd aan die lappen die over de grond sleepten…..
– ik heb mijn baan opgezegd per 1 januari
– ik heb met de 10 (-1, mijn kleuter durfde niet) kinderen van mijn werk speculaaspoppen en pepernoten gebakken op 5 december ‘smiddags. (Heeeeele leuke foto’s)
– we hebben de zachtste winter sinds we hier wonen: tot de kerst wordt er in ieder geval geen sneeuw of vorst verwacht. De sneeuw die vorige week viel (20+ cm.) is alweer helemaal weggesmolten.
Nou ongeveer zo dus.
Heel vervelend. Dus geen foto’s deze keer, wel twee verwijzingen, is ook al zo veel werk….
Misschien moet ik nu dan toch maar eens onder de daglichtlamp…..

Oma Duck en de hoogbegaafde muis.

Eindelijk heb ik hem en kan ik hem vandaag ergens in het bos zetten. Van Marijke O. heb ik vorige winter twee levende muizenvallen opgestuurd gekregen. Het logje daarover staat hier. Het was weer zo ver. Vorige week zag Leo een muis door de kamer lopen. Ik mijn muizevalletjes weer tevoorschjn gehaald en opgezet. De eerste nacht had ik al meteen een muisje, een heel kleintje. Hij mocht van mij helemaal alleen gaan buitenspelen. Maar de muizen waren niet weg. of meerdere Er zat één muisje bij mijn afvalemmer. Wij hebben gescheiden afval – voedselafval wordt hier vergast tot compost en biogas, schrijf ik nog wel eens over – en de muis (zen) knaagde(n) een gat in de plastic zak. Na twee dagen de muizevallen in de kamer te hebben laten staan, ontdekte ik dat ik meteen hele slimme muis te maken had. Een van de twee muizevallen heeft een dichte achterkant. Dat maakt dat je heel moeilijk het voedsel aan het pinnetje krijgt en dat de muizenval nogal stroef dichtgaat. De andere muizenval heeft een pinnetje aan de achterkant waardoor hij open kan. Die muis was zó slim, dat hij het eten uit de ene muizeval kreeg zonder dat het pinnetje voldoende bewoog om de val te laten dichtslaan en bij die andere duwde hij het pinnetje omhoog als de val was dichtgeslagen, zodat hij aan de achterkant er weer uit kon. Toen had ik er genoeg van. Ik heb de muizeval op de deksel van de compostbak gezet. Gisteravond was drie keer het eten eruit zonder dat de val dichtsloeg en ik vroeg me af hoe dat kwam. Dit keer was het mijn schuld. Ik had er geen rekening meegehouden dat die veer naar voren omslaat en daar had hij de ruimte niet voor omdat de onderkant van de wasbak ervoor zat. Toen ik dat had opgelost, heb ik de achterkant met plakband dichtgeplakt en bovendien klem gezet, zodat het klepje niet open kon. En ja, een uurtje later had ik een dikke, vette door mij dagenlang met kaas en pindakaas gevoerde muis gevangen, een SCHATJE!! Maar toch ga ik hem niet houden, hij mag in het natuurreservaat gaan wonen.

Mijn volgende logje is in het Engels voor een keer. Ik ben namelijk aan het quilten, hele mooie nieuwe patronen, en ik heb een online quiltcursus gekocht. De lerares moedigt ons aan om aan het eind van de week in te sturen wat je hebt gedaan en je gedachten erbij. Dat ga ik doen en dan geef ik er Engels commentaar bij voor die arme Amerikanen die alleen maar Engels spreken…… Er komen nog logjes over – mijn serre, – mijn aardappels – de manier van vuil ophalen hier – en over mijn liefde voor geschiedenis en genealogie. Ook speel ik met een nieuw WE300-logje. Ik heb het echter erg druk en logjes schrijven komt er niet zo van de laatste tijd. Maar ja: zoals ik ook aan andere bloggers schrijf: je kan schrijven op je eigen blog wanneer en wat je maar wilt en dat kan dus ook inhouden dat je NIET schrijft. Liefs van mij en jullie horen weer.

Een eetbarewildeplantenfacebookpagina!! (3x woordwaarde)

Mijn dochter maakte me attent op een facebookpagina over eetbare wilde planten. En dat is me toch leuk! Ik heb zelfs nog veel meer eetbare planten in mijn tuin staan dan ik dacht! Ik weet dat Oostindische Kers te eten is en ik heb ook brandnetels, grote hopen brandnetels! kamille en komkommerkruid staan, dat bloeit zo mooi en er komen massa’s bijen en hommels op af.

kamille en links daarnaast komkommerkruid (en klaprozen)

komkommerkruid in detail (mooi hè?)

Mijn tuin deint en gonst gewoon van de bijen. Verder had ik onlangs gehoord dat je zevenblad kunt eten, maar nu blijk ik ook melde te bezitten, dat kan je als spinazie eten. Want ja jongens: nadat heel Nederland me is voorgegaan en de helft er al misschien weer mee is opgehouden, ben ik ook aan de groene smoothies. Ik had nog nooit een blender gehad en nu heb ik er eentje gekocht. Ik leef me geheel op zijn Jannekes uit met 60% fruit, 15-20% groente en dan aanvullen met water of vruchtensap. Dit is natuurlijk het land van de bessen, frambozen en aardbeien, dus je kan hier in het koelvak heerlijk vers sap kopen zonder verdere toevoegingen . Mijn basis is dus altijd sinaasappel-aardbeiensap of frambozensap of iets anders…. Daar vul ik de bodem mee tot de messen net onder staan. Binnenkort ga ik het sap vaarwel zeggen, want er zijn nu verse aardbeien en frambozen en binnenkort rode en witte aalbessen en zwarte bessen en nog iets later bosbessen. Dat heb ik allemaal binnen handbereik.
Verder gaat er altijd een avocado of een banaan in (om het ‘smooth’ te maken) en altijd een appel (voor de vertering). Daarna varieer ik :soms een halve ananas of een mango, soms verse aardbeien, druiven, frambozen, bosbessen of ook wel een mandarijn of een limoen.
Daarna proef ik even, heerlijk zoet, maar niet spannend.
Als ik geproefd heb, komen de groenten: een stengel bleekselderij (met blad en al) en/of wat sla, wat spinazie, een paar blaadjes basilicum of citroenmelisse, mint of peterselie, een stuk chinese kool. Ik heb er ook weleens een stuk van die puntpaprika, die zoete ingedaan. Het idee was dat je op die hoeveelheid fruit de groente haast niet proeft en toch de vitaminen binnenkrijgt, maar het is juist lekkerder, pittiger als er van dat soort spul in gaat. Eergisteren had ik nieuwe verse zomerbietjes geoogst en daar heb ik er ook eentje van doorgedaan, rauw en met stelen en al. Het was Heeerlijk! en erg rood Ik doe nooit yoghurt of melk of iets dergelijks door de smoothie (past niet bij mijn dieet), maar toch is hij altijd heerlijk romig en lobbig. Leef je uit zou ik zeggen… Als je geen avocado of banaan wilt gebruiken, kun je ook een handje walnoten mee mixen of sesamzaad om het wat romiger te krijgen. Dat moet je dan wel vrij in het begin doen, want als de blender voller wordt, krijgt hij die harde dingen niet meer fijn gemalen. Er zijn ook mensen die er graanvlokken doordoen, maar dat heb ik nog nooit gedaan eerlijk gezegd. Ik heb me ook nog niet aan het zevenblad of aan de melde gewaagd, misschien over een poosje. Ik zou zeggen: ga eens experimenteren, je kan na iedere toevoeging proeven en kijken hoe het dan smaakt. Van die sterke dingen doe je er gewoon eerst een blaadje of stukje in. Als je je smaak te pakken hebt, vul je nog een met een beetje water of sinaasappelsap…

Die linkse is een courgettebloem. Uiteindelijk is de limoen er niet door gegaan en maar de helft van de druiven.

Over het gebruik van courgettebloemen had ik hier ook al eens geschreven. Nu is trouwens de tijd om minestronesoep te maken!

Als ik me in kan houden, doe ik er de hele cohtend over, maar meestal heb ik hem binnen 20 minuten op….

Mijn smoothie smaakt iedere dag weer anders, het is altijd een verrassing. Ik hou wel van verrassingen en jullie?

Vreemde Zweedse gewoonten (VZG) aflevering 64 2/3

Als ik zo eens op Facebook surf, kom ik veel verhalen tegen over de crisis in Nederland. Er wordt gemopperd gescholdenop de regering en allerlei alarmerende verhalen over het consumentminderen worden met de regel maat van de klok geplaatst. Ik begrijp dat een aantal mensen het echt moeilijk heeft en ik zal de laatste zijn om daar schamper over te doen, maar het soort berichten als: ‘de mensen kopen vooral minder snacks en kant en klaar maaltijden en jongeren bezuinigen vaker op hun vakanties’, helpen me nu niet echt om ach en wee te gaan lopen roepen. Nu ik al een tijdje uit Nederland weg ben, valt het me steeds meer op dat er in Nederlanderg veel geklaagd en gescholden wordt. Ik geloof dat het nog het meest Nederlands is om op Nederland af te geven.
Hier is helemaal geen crisis. De huizenprijzen stijgen nog steeds en er worden soms gewoon 125 ingenieurs gevraagd bij een bedrijf dat uitbreidt. Toch zijn de Zweden over het algemeen niet echt rijk, maar het vangnet werkt wel. Het zwangerschapsverlof is hier 14 maanden en dat mag door vader zowel als door moeder worden opgenomen of een deel daarvan. Bij de aanname van personeel hoeven de jonge vrouwen ook niet bang te zijn dat ze niet aangenomen worden te worden, want voor je het weet neemt de man het verlof op en zit je een jaar zonder je werknemer. Het vicariërschap (vervanger) is hier dan ook een gewaardeerd beroep. Je zit zomaar 1 jaar op dezelfde plek als vervanger. Doordat de voorwaarden zo gunstig zijn zie je hier iets vaker jonge moeders dan in Nederland heb ik het gevoel. Je carrière komt niet in gevaar als je een kind krijgt.
De Maatschappij hier is veel meer geautomatiseerd. Alles loopt via de computer. Wij betalen geen voorschot op ons electrisch of water. Wij krijgen gewoon de tiende van de maand een rekening over wat we de maand ervoor verbruikt hebben. Het vuilnis wordt gewogen op de vuilniswagen als ze het op komen halen. Je krijgt een rekening over dat gewicht. Alles wordt natuurlijk automatisch ingehouden, maar dan weet je wat je betaalt. Onze vuilnisbak wordt te klein. Leo heeft iedere dag 4 grote stijve plastic zakken van het dialyseren en dat heeft tot een verdubbeling van ons vuil geleid. Ik zag bij de winkel een vuilnisbak te koop, maar ik wist niet of die dan ook gewogen kon worden. Dus ik heb netjes gebeld (ik kan dat tegenwoordig, maar de angst is er nog steeds) en gevraagd of dat kon, waarop ze zei dat ze alleen vuil ophaalden in hun eigen vuilnisbakken. Toen ik uitlegde dat onze vuilnisbak te klein was geworden, keek ze even in de computer en ze zag zomaar dat we de kleinste maat hebben. “U krijgt een vuilnisbak die 2x zo groot is, mevrouw. Ze komen hem een dezer dagen omruilen. En inderdaad: gisteren stond er ineens een twee keer zo grote vuilnisbak! Ik geloof dat ik er een tientje voor moet betalen, nou, als dat alles is….
Ook is zonder problemen mijn nieuwe modem opgestuurd door de telefoonmaatschappij. Ik had gebeld of de storing bij hun lag en dat was niet zo. Het modem werd opgestuurd met een zogenaamde retourdoos. Het is de bedoeling dat ik het oude modem met diezelfde doos terugstuur, zonder kosten dus. Fantastisch! (Vind ik dan hè, is dat erg on-Nederlands?). Het aansluiten was een fluitje van een cent. Ik heb gewoon iedere stekker van het oude modem op precies dezelfde plaats in het nieuwe modem gezet.. Ik ben alleen mijn mooie domeinnaam kwijt. Ik heb nu een combinatie van cijfers en letters. Maar de techneut komt en die kan mooi mijn naam herstellen
Het laatste wat ik jullie niet wil onthouden is mijn nieuwe tuinman. Nou ja man…. het is de buurjongen van 13 die wat bij wil verdienen in de zomer. Ook al is hij dertien: hij is flink potig voor zijn leeftijd. Ik heb met hem afgesproken dat hij iedere dag twee uur in de tuin werkt, hij mag zelf het tijdstip bepalen. Ik heb een lijstje met zaken die gedaan moeten worden en die te zwaar voor mij zijn, vooral veel bukken met zware dingen in mijn handen, gaat me niet meer zo goed af. Dus begint hij iedere ochtend om acht uur. Gisteren hadden we zomaar ineens een regendag en ik versliep me ook nog. Het was grauw en grijs en regende echt pijpestelen. De vuilnisman moest komen en ik was vergeten het vuil buiten te zetten en dat is nogal veel zoals ik net heb uitgelegd. Ik rush in paniek naar buiten om een uur of negen, staat daar onze buurjongen gewoon te werken in de stromende regen met een pet op en een regenjas aan, dat wel. Ze hebben allemaal van die pakken met de laarzen er al in en mutsen en petten en zo. Ze leggen hier ook hun babies en peuters gewoon buiten te slapen, ook in de winter (Ze zorgen natuurlijk wel dat ze niet nat worden). Wat dat betreft zijn het nog echte Vikingen, kunnen wij nog wat van leren.
Dus van die dingen, van die dingen. Het volgende logje gaat over mijn groene smoothies, doen jullie er al aan?

Verslagen (met foto-update!)

Hoera, ik kan weer Internetten na drie dagen ellende! Dan had ik weer twee minuten verbinding en dan was het weer voorbij voor een half uur. Van alles geprobeerd natuurlijk, maar niets hielp voldoende lang. Vanmiddag heb ik de provider gebeld, maar die had ook geen tips die ik niet zelf geprobeerd had. Nu krijg ik een nieuw modem opgestuurd per post. Volgende week komt de techneut een paar dagen kamperen in mijn achtertuin, kan hij mooi mijn nieuwe modem aansluiten….. Toen was ik gerust. Ik heb mijn modem van de stroom gehaald en ik ben boodschappen gaan doen. Toen ik terugkwam en ik hem weer aansloot, deed hij het en nu nog steeds!! Had ik misschien eerder moeten doen……. heb ik ook gedaan, maar niet lang genoeg. Wat is dat verschrikkelijk zeg, geen Internet! Ik ben niet verslaafd, maar…….. BAAAALEN!!!! In de tussentijd heb ik even snel bij iedereen gelezen, maar het is heerlijk om ook een beetje te kunnen antwoorden en niet dat je net een antwoord hebt getypt en dat dat dan niet doorgezonden wordt omdat de verbinding weer is verbroken …..
Maar nu over naar waar de titel op slaat. Ieder jaar woedt er in mijn tuin een oorlog tussen mij en de paardebloemen en tot nu toe hebben ieder jaar de paardebloemen gewonnen. Hoewel de Mexicanen die vorig jaar op bezoek kwamen dachten dat we ze zo gekweekt hadden en ze erg mooi vonden, is het toch niet helemaal de bedoeling ,vind ik, om een paardenbloemenveldje te hebben in plaats van een grasveld met borders. Ik vind bloeiende paardenbloemen echt heel mooi, maar ik wil voorkomen dat ze hun zaad in de tuin verspreiden. ik kan ze moeilijk allemaal een condoompje omdoen Daar heb ik iets op gevonden: als een bloem uitgebloeid is wordt hij afgeplukt en in een speciale compostzak gedaan die met de vuilnisman wordt meegegeven. Vorig jaar namelijk, werden de bloemen gewoon bolletjes met pluisjes op de composthoop en woeien vandaar de tuin weer in…..
Dit jaar was er weer iets anders aan de hand. Toen de paardenbloemen in bloei kwamen, gingen wij naar Nederland en toen we terugkwamen, waren de eersten al uitgebloeid! Het gras stond ook zeker 15 centimeter hoog met dus al die bloemen ertussen. De eerste dagen heb ik paardenbloemen geplukt en daarna geprobeerd het gras te maaien. Lang gras wordt niet makkelijk droog en natte paardenbloemenstelen doen daar nog een schepje bovenop. De grasmaaimachine vond het helemaaaaaal niet leuk en weigerde regelmatig. Toen ik bij het laatste stuk aankwam – ik moest tussendoor gewoon ook nog werken – zag ik dat er allerlei andere bloemen tussen opkwamen: kleine margrietjes en karpatenklokjes! Zo Leuk! Toen heb ik maar een graspad ertussendoor gemaaid en de rest heb ik laten staan.
Zo zag het er dus uit met allemaal paardenbloemenpluisjes.

Het is net ‘ het wegje in het koren’ , jeugdsentiment. Ik ben trouwens blij dat ik het zo gedaan heb, want het is prachtig geworden, heel romantisch. Ik maai alles wel om eind augustus, dan heb ik volgend jaar weer van die mooie bloempjes…, dan kan ik het volgend jaar weer zo doen. Misschien zaai er er zelfs wel plukbloemen bij, dan wordt het een plukbloemenwegje-in-het-koren….
Nu ziet het er zo uit:

En in detail zie je dit:

Dit is de andere kant:

O, ik geniet zo van mijn tuin. de border bij het logeerhuisje is dramatisch vergroot en loopt nu tot de eerste rots en omhoog. Dat vind ik zo mooi als je alle planten kan zien (die er nu nog niet staan trouwens…). Dan heb ik voor het terras nu ook een nieuwe border. Toen mijn dochter en schoonzoon hier waren begin mei, hebben ze de struikjes voor het terras, die hier nog van de vorige bewoners stonden en die tot eind mei, begin juni helemaal kaal en bruin van de winter zijn, dan pas blaadjes krijgen en in september in bloei komen met gele bloemetjes terwijl ik al een geel huis heb, eruit gehaald. Ik heb er onder andere zonnebloemen gezet. Vorig jaar was er geen enkele zonnebloem die het buiten uitplanten heeft overleefd: dit jaar heb ik er meer dan TWINTIG!! Ik heb ze allemaal in één grote groep gezet en ze doen het fantastisch! De grootste en mooiste heb ik aan Tricky opgedragen. Ze denkt misschien wel dat ik haar vergeten ben, maar dat is toch echt niet zo!!!

Rechts mijn zonnebloemen met ervoor mijn dilleplanten. Als ze bloeien, ben je meteen die grote lelijke stelen van de zonnebloemen kwijt…
Verder ben ik ook nog aan het moezen in mijn geheime moestuin.Hij ligt achter allemaal struiken en je ziet hem pas als je er komt; alleen mijn aardappels zijn te zien vanaf de oprit, maar die bouw ik op, zodat ik 100 kilo aardappels van 6 planten krijg, ik ben nu vier hoog.
Niks te zien vanaf de oprit, alleen bloeiende planten…


Dit was toen ze driehoog ware. Ondertussen zijn ze vierhoog en ze bloeien!

Ik heb een paar van die planteringsbakken gekocht (is dat een woord?)en ik heb gezaaid: sla, krootjes (bietjes), peentjes (worteltjes), spinazie, peultjes, erwtjes en ik heb twee bloemkoolplantjes gekocht. O ja, en ik heb wat uien gezet. Van de sla, bietjes en spinazie zaai ik iedere twee weken een beetje, dan heb je niet alles tegelijk.
Mijn kruiden (mint, citroenmelisse, rozemarijn, thijm, majoraan, peterselie, oregano en basilicum in de serre) heb ik gewoon in de tuin staan tussen de andere planten door. Dan heb ik in mijn serre: vier tomatenplanten, een minikomkommer(die is geweldig, kan ik iedereen aanraden: ik heb minstens iedere dag een komkommer ter grootte van een halve grote), een meloen en een psialy (of zoiets: die oranje vruchtjes met een ´jasje´)
Ondertussen heb ik ruimte voor mijn foto’s bijgekocht, dus ik kan voorlopig weer vooruit…..