Zomer?

Ik ben een beetje in verwarring mensen!
Als ik nu niet eerst naar de foto’s gekeken zou hebben, zou ik zomaar gezegd hebben dat het na een heel behoorlijk voorjaar voorjaar met weinig late nachtvorst, de hele maand juni en de hele maand juli alleen maar geregend heeft. Meestal zijn de zomers hier beter dan die in Nederland, maar dit jaar was een uitzondering. Toch is het blijkbaar veel minder dramatisch dan in onze herinnering geprent is. Begin juni kwam onze zoon met vrouw en kind uit Flensburg. Toen hebben we toch echt nog mooi weer gehad. We hebben bij ons op het grasveld gezeten,

We zijn naar de sluizen geweest bij Berg:

Deze held heeft zelfs in het water gespeeld!! Hij is zeker een kwartier in het water geweest en was er niet uit te slaan.Het water was echt niet warmer dan 15 graden….

Ergens daarna moet het misgegaan zijn, want toen mijn jongste dochter met man en vier kinderen arriveerde (17 juni) was het verschrikkelijk weer. Het regende, het woei en het was 12/14 graden.
We hebben op 19 juni de koudste en natste midsommarviering ooit gehad. Ik kan me ook niet herinneren dat het programma zo snel werd afgewerkt. Binnen 20 minuten was het al weer over.

We hadden die ochtend prachtige bloemenkransen gevlochten, maar op de een of andere manier kwam de stemming er niet in.

Het was niet helemaal wat ze zich ervan had voorgesteld……….

De barbeque die we erna zouden hebben, vond in de oven plaats, ook lekker. Traditioneel is voor de Zweden Midsommar de eerste keer dat ze barbequen, maar onze gastheren waren erg flexibel. Toen we naar huis reden, zagen we nog wel mensen die een barbeque buiten hadden staan en snel door de regen renden met prarplu om het vlees eraf te halen of erop te leggen. Tja Zweden en hun tradities, ZO moet het gebeuren en niet anders! De twee weken daarop was het halen en brengen weer en er werd meer gebracht dan er gehaald werd. Gelukkig kunnen wij ons ook goed vermaken met slecht weer. Hier volgen de foto’s van hoe ik me herinner dat het 90% van de tijd was:
Dit meisje had een rolmodel gevonden in Ronja de roversdochter. Laat het maar aan Astrid Lindgren over om sterke vrouwenrollen neer te zetten! Het liefst keek ze drie keer per dag naar de film, in het Zweeds!!

Er werden ingewikkelde constructies gemaakt waar je dan overheen moest klimmen zonder de grond te raken:

Er werd natuurlijk driftig met Lego gespeeld

Leo heeft een heuse stoommachine gekregen, die natuurlijk uitgeprobeerd moest worden. Ik kan er geen foto van vinden.
Grote bouwsels tot aan het plafond met Kapla:

We zijn naar de binnenspeeltuin geweest. Naast de gewone klimdingen, was er een heuse vulkaan van zeildoek gebouwd (beetje elastisch), waarlangs je omhoog kon klimmen en dan kon je van de glijbaan, maar ook van de vulkaan zelf afglijden, errrug leuk.


En we hebben naar de Tour de France gekeken. Daar was nog heel wat misvertand over. Leo dacht namelijk dat we naar fietsen keken, maar Noah wist zeker dat het om de auto’s ging. Iedere keer als Leo “fiets” zei, zei Noah “AUTO!”

Tussen de buien door, gingen we een stukje wandelen, of naar Gamla Linköping. Daar kon je touw leren maken, of op de ouderwetse manier wassen en een juk dragen.



Dat zijn de foto’s die je verwacht nietwaar, als er een slechte zomer is? Maar nu laat ik jullie nog wat foto’s zien, waarvan ik niet meer weet dat ze gemaakt zijn. Als het regent, denk je dat het nooit zal ophouden, maar achteraf gezien was het weer niet eens zo slecht dus…..

Zwemmen in et grote meer

picknicken in een bloemenzee

met zijn allen in het bad (je) in de tuin…

In mijn herinnering werd het pas op 1 augustus mooi weer, toen we er niet meer op gerekend hadden. Alledrie mijn regentonnen raakten leeg en ik moest bijspuiten met kraanwater (voor het eerst deze zomer) Van de week heeft het pas voor het eerst weer gergend. Over augustus komt nog een apart logje, later…….

Tobben met een grote T

De winter is niks voor Leo. Hij heeft het steeds maar koud, krijgt dooie vingers en ik stook de kachel op tot het een graadje of 26 is in huis. Bewegen helpt niets, integendeel: hij verliest alleen maar meer warmte als hij beweegt. Ergens in januari ging er iets mis met Leo’s dialyse. Op de een of andere manier hield hij vocht vast. Waar er normaal in 20 minuten 2 liter vocht uit zijn buik komt, zat hij nu soms anderhalf uur voor er hooguit een liter uitging en dan ging er natuurlijk ook maar een liter in. Hij kwam een hele kilo per week aan en at niks en werd weer kortademig. Zijn ademhaling ’s nachts liep weer op tot dramatische hoogtes, net als in Columbia, dat wil zeggen: 10x een hele snelle diepe ademing en dan ……… 35 seconden helemaal stil. Jullie begrijpen wel dat ik de hele nacht lag te tellen. Dat is ook voor mijn nachtrust niet goed. Hij heeft moeite met naar de dokter gaan, dus we modderden zo’n beetje door. Ik nam zijn bloeddruk iedere dag op en die was erg laag, dan weer hoog. Eind januari kwam mijn vriendin Margriet en zij is geriater. Ze was erg ongerust en vond toch echt dat hij naar de dokter moest. Dat hebben we de week erop gedaan en hij werd meteen opgenomen. Na onderzoek bleek dat ergens (?) zijn buikvlies dubbelgeklapt was en min of meer verkleefd. Het vocht in de buik kon op de een of andere manier wel naar binnen, maar niet meer naar buiten. Hij had dus een bel vocht in zijn buik zitten tussen twee vliezen en zolang hij probeerde daar vocht bij te stoppen, werd dat alleen maar erger. De bel met vocht duwse zijn longen omhoog, vandaar die kortademigheid. De dokter(19 jaar ervaring) heeft nog overlegd met andere artsen, maar niemand had ooit zoiets meegemaakt. Moeten wij weer hebben. Maar de dialyse moet natuurlijk doorgaan, dus kreeg hij een noodshunt in zijn nek en ging over op de bloeddialyse. Bah, bah, BAH!! Het overtollige vocht kwam er na iedere dialyse gedeeltelijk uit, dus de benauwdheid verdween langzaam Ondertussen had hij natuurlijk wel een jas uitgedaan.Twee weken later ging de geplande prostaatoperatie toch gewoon door. “Het is een lichte operatie, mijnheer” Op maandag opereren, op dinsdagochtend dialyseren en meteen door naar huis. Toen Leo thuiskwam voelde hij al meteen dat er iets niet goed was. Hij had verschrikkelijke pijn en kon niet plassen. De pijn kwam met golven, iedere 3 minuten en het leken net weeën. Hij kon niks,NIKS. Wij bellen naar het ziekenhuis. Ja, hij was al ontslagen, hij moest maar een asperientje nemen en als de pijn de hele middag zou aanhouden, moest hij maar naar de spoedeisende hulp gaan. We zijn gewoon ineens gegaan Eerst hebben ze een catheter ingezet, dat hielp niet, toen hebben ze van alles geprobeerd met pijnstilling, maar iedere keer zat er minstens een half uur tussen natuurlijk, om te kijken of het hielp. Toen de pijn tenslotte gewoon door de morfine heen kwam, begrepen ze dat er toch wel iets aan de hand moest zijn en zijn ze de specialist gaan bellen….. Om 12 uur ’s avonds eindelijk, lwam hij op de afdeling die hij ‘smorgens verlaten had en had de zuster in vijf minuten de pijn weg…… Hij bleek een forse nabloeding te hebben met veel stuwing. Het was precies een bevalling, inclusief het moment dat hij liever een spuitje wilde hebben om maar van de pijn af te zijn en dan later weer wakker te worden. Hij heeft nog een week in het ziekenhuis gelegen met een blaaspoeling. Toen, eindelijk mocht hij naar huis! Nu is Zweden best ver weg, maar onze oudste dochter is een weekend geweest, onze jongste is een weekend geweest met haar jongste en oze oudste zoon is een paar dagen met de trein gekomen vanuit Flensburg.

helpen met het uitruimen van de afwasmachine….

Twee maanden later heeft hij nog een operatie gehad om een shunt in de arm te zetten en toen is hij twee keer onder narcose gebracht, want de eerste keer mislukte het. Die Zweden houden je gewoon niet op de hoogte, dus ik werd al ongerust toen hij om drie uur nog niet op zaal was(half twee geopereerd), om vier uur nog niet op zaal was, om vijf uur nog niet op zaal was. Tegen die tijd was ik verschrikkelijk ongerust.Ze wisten niet waar hij was en of alles goed was gegaan! UIteindelijk ben ik erheen gereden, maar dat hielp ook niet. Je kan niet naar de operatie-afdeling. Om negen uur belde hij met het hele verhaal, maar hij was uitgeput natuurlijk. Voor jullie gerustelling kan ik zeggen, dat hij prima is opgeknapt en dat alles goed en kalm gaat met de bloeddialyse. Hij wordt 3x per week met een taxi opgehaald om half acht en wordt dan om een uur of twee weer teruggebracht. Dan eten we gezellig warm samen en op de andere dagen gaat hij soms naar de Uni of rommelt een beetje in en om huis. Na een vroeg en heerlijk voorjaar, heeft het de maanden juni en juli alleen maar geregend en is het koud geweest (10-15 graden). Begin augustus begon de zon te schijnen en nu hebben we al drie weken heerlijk weer! Met angst en beven zie ik de winter tegemoet, maar nu NU is het zomer!

Ik ga mijn leven beteren….

Mijn laatate bericht op dit blog is van 14 november 2014 en ik moest zelfs opnieuw mijn upgrade betalen! Maar ik heb een drukke winter en een drukke zomer gehad en ik ben dus van plan weer logjes te gaan schrijven aan de hand van de foto’s. Natuurijk ben ik wel actief op Facebook, maar er zijn toch heel wat mensen die alleen mijn maar mijn blog lezen. Aan de hand van de foto’s zal ik regelmatig wat logjes schrijven dus. Mijn eerste logje gaat over de jaarwisseling 2014/2015. Bij de jaarwisseling 2013/2014 waren mijn oudste dochter met man en kinderen hier en zagen we op Internet het volgende artikel even klikken. Mijn schoonzoon is architect en zei dat hij dat wel kon maken…. Het leek ons wel wat, maar dan moest ik eerst een jaar melk- en sappakken sparen. Dat heb ik ook gedaan. Als je met zijn tweeën bent, is dat nog niet zo makkelijk. Gelukkig kregen we de laatste maand hulp van wat vrienden (had ik veel eerder moeten vragen). Uiteindelijk had ik aan het eind van het jaar 135 pakken. Kerstmis kwam en ging en voor het eerst was het een groene Kerst….. maar gelukkig: precies op tijd begon het te sneeuwen en daarna werd het -16. Toen de goegemeente op 28 december kwam, was het goed koud. Met dozen van Leo’s dialysemateriaal en gieters gevuld met water en voedselkleurstof, vulden we alle pakken en zetten ze in de sneeuw buiten om te bevriezen.


De volgende dag zijn we eerst begonnen met een fundament van sneeuw.

Daarna hebben we de pakken in bouwvolgorde gelegd:


Daarna kon het bouwen beginnen: Krijn bouwde, Lonneke metselde, Feike nam de foto’s, Tuur gaf de blokken aan en haalde sneeuw om metselspecie mee te maken en ik haalde het karton van de ijsblokken af.

Zoals je op de foto kan zien, had Krijn een plankje gebruikt om over de ingang heen te metselen. We hadden helaas niet genoeg stenen om hem wat ronder te laten lopen en om de ingang keurig af te meken. Het werd een pizza-oven in plaats van een Iglo, maar het is toch een verrrekt mooi ding geworden! Wie kan er nou zeggen dat hij een Iglo in de achtertuin heeft gebouwd, zeg nou zelf?


Als je van binnen naar buiten keek, zag hij er zo uit:

Met Oud en Nieuw hebben we er sterretjes in gebrand en dat was nog mooier:


Helaas, HELAAS! Het was allemaal niet van lange duur…… Toen de familie op 2 januari vertrok, dooide het nog net niet, dat begon die middag. Midden inn de nacht van 3 op 4 januari werd ik wakker van een enorm geraaas. Toen ik de vlgende morgen gng kijken, zag ik dit:

Vier dagen hebben we ervan kunnen genieten VIER dagen! Maar ja, tenslotte moet je rekenen: ik kan het van mijn bucketlijst afschrappen en er zijn toch mooi maar een heleboel mensen die nog nooit een Iglo in hun tuin hebben gehad, toch mooi!

Zelfs mijn calvinistische ik vindt nu dat ik een nieuw badpak mag kopen

Vanmorgen was ik voor het eerst onder de 90 kilo. Ik had mezelf beloofd dat ik dan een nieuw badpak mag kopen. Mijn oude badpak is definitief te groot geworden. Ik had een kleiner badpak, maar dat ben ik ergens met pendelen tussen Nederland en Zweden kwijtgeraakt. Ik wilde vanmiddag gaan kopen en meteen langs de garage voor Leo. Hij heeft een botsinkje gehad en nu hangt zijn rechter clignateur op half zeven. Hij moest besteld worden en vandaag kon ik bellen. Nu bel ik net: is hij tot woensdag niet te bereiken! Nu moet ik in ieder geval toch boodschappen doen, dus ik koop meteen een badpak. Door haar geïnspireed heb ik vanmorgen een lange wandeling gemaakt en ben daarbij verdwaald! Ik kwam nog een nieuwe mooie zandverstuiving tegen, vlak bij huis. Als het zomer is, kan je daar heerlijk van een hoge heuvel afrollen! Ik moest de afgelopen week voorzichtig zijn met trainen. Ik had een blessure in mijn kuit en knieholte opgelopen. Het voelde precies of er een ladder in mijn been kwam (van panties weet je wel) en er was/is een stuk gevoelloos aan de zijkant en in de knieholte. Ik neem nu kleinere stappen en beweeg ter compensatie mijn bovenlichaam veel meer. Het lijkt een beetje op snelwandelen zo. Dit was de eerste keer weer dat ik echt anderhalf uur aan een stuk heb gelopen. Hier was het steeds weer heerlijk weer bij een graad of 7 tot er gistermiddag ineens dikke sneeuwvlokken uit de lucht kwamen vallen! Het is vandaag een graad of 1, maar er ligt nog steeds sneeuw.En dat terwijl ik al hele plannen had om in de tuin te gaan werken!
Als ik onder de 80 kilo kom, heb ik weer een nieuw badpak nodig, maar dat heb ik nog. JAMMER!

Verrassing!!

Had ik het gisteren over dat de winter nu niet meer hoeft voor mij (klik en kijk in de commentaren) en had ik onderstaande foto genomen van de aller- allerlaatste sneeuw op ons terras….

Worden we vanmorgen wakker met SNEEUW! Er vielen enorme sneeuwvlokken uit de lucht van wel 2cm. in doorsnee. Nu ligt er dus weer een laagje en af en toe valt er een verdwaalde sneeuwvlok uit de lucht.

De sneeuw ligt nog prachtig op de takken…

maar als je goed kijkt, begint het er al vanaf te druppelen: het dooit alweer

Eerlijk gezegd vind ik het toch wel weer mooi. Het zal wel snel weg zijn, volgens mij is het nu alweer boven nul. We gaan straks lekker wandelen, Leo en ik en genieten!
Ik ben eindelijk weer onder de 92 kilo, wat een strijd is dat toch altijd! Vorige keer bleef ik vier weken daarop hangen, deze keer ‘slechts’ drie weken… Ik zorg wel dat ik daar NOOIT meer boven kom zeg!

Potvolblomme! (x4) NACHTVORST!!!!

Gelukkig dat ik gisteren alle bloemen uit de tuin heb geplukt en ze in vaasjes heb gezet, omdat ik de keuken zo mooi schoongemaakt had.

in het naai/dialyseer/televisie/leeskamertje zetten we ook altijd een bosje

Toen ik vanmorgen om half acht naar buiten keek de zon scheen straaaalend op de bomen, wist ik meteen dat er iets was veranderd in de wereld. Het hele grasveld en de terrastafel waren wit van de rijp. En dat is erg jongens, want ik had nog geraniums (10) en dahlia’s (3), abutilons (2) en aronskelken (2) buiten staan en die mogen niet bevriezen. Heel snel iets aangeschoten dus en hop, naar binnen met die zooi. Voor de grote potten gebruik ik altijd een steekkarretje, maar dan is het nog niet echt licht. Eerst moet je dat karretje over hobbelig gras sleuren trekken en vervolgens moet je de potten twee treetjes omhoog tillen en daarna over het hout slepen en af en toe tillen om ze in de serre op hun plaats te krijgen.Ik ben begonnen met de geraniums, die zijn het meest vorstgevoelig omdat ze in potten boven de grond staan. Daarna waren de aronskelken aan de beurt, die hingen al helemaal op half zeven. Gelukkig kunnen ze tegen een stootje, alleen de wortels mogen niet bevriezen. Al met al ben ik natuurlijk ruim een uur bezig geweest. Toen ik klaar was, kon ik me alleen nog snel wassen en aankleden. Vandaag zou de eerste dag van mijn nieuwe regime zijn en nu had ik geen tijd meer om een groene smoothie te maken, waarvan ik ook een gedeelte zou meenemem voor na het trainen en zwemmen. Ook daar zou ik vandaag mee beginnen. Nu heb ik snel een stuk appeltaart ingepakt in plaats van groene smoothie Ik heb altijd precies drie uur tussen het eerste kind en mijn groep, ideaal dus.
Nadat ik mijn kind had gehad, bedacht ik me dat ik mijn kaart om in het zwembad te komen, op het aanrecht had laten liggen….. Toen ben ik maar naar de kapper gegaan en heb ook mijn wenkbrauwen laten epileren. Bovendien heb ik me een bus dure mousse aan laten smeren om mijn haar meer volume te kunnen geven. Daarna had ik nog tijd om naar huis te gaan en eten te koken. Ik vind het altijd zo heerlijk als je ’s avonds alleen nog maar een paar boterhammetjes hoeft klaar te maken Ik maak een apart logje over eten koken en hoe ze in Zweden de Nederlandse keuken verminken….Het is vandaag overigens 10 graden geworden met een stralende zon….
e

foeballuh!!!!!

Overmorgen is in Växjö (spreek uit: Weckcheu) Nederland-Duitsland! en wij gaan erheen om onze meiden een hart onder de riem te steken. Växjö is hier ongeveer 250 km. vandaan, dus we vertrekken donderdag zo’n beetje met de lunch en hebben een hotelletje geboekt. Het is heerlijk weer, hier ook, en we hebben er echt zin in. Daarna gaan we nog een paar dagen naar Öland(spreek uit: Öland). We zijn daar nog nooit geweest en dan kan ik in zee zwemmen en zijn we er lekker even uit…. Als Leo niet langer dan vier uur achter elkaar hoeft te reizen en met de auto is zodat hij zijn dialysevloeistof en de standaard en zijn verwarmer, mee kan nemen, moet het allemaal lukken. Nu ga ik uitgebloeide bloemen knippen. Het was vandaag 25 graden en ik heb zojuist alle potplanten en pas gepote planten water gegeven. Na het uitknippen van de uitgebloeide bloemen, ga ik nog even een vaas vullen met iets al te wild bloeiende bloemen. Dan blijft alles zo’n beetje in het gareel. Net als in Nederland zit iedereen in een andere versnelling als het zo warm is. Ik heb vandaag weer heerlijk gezwommen. Ik blijf er intens van genieten om in een meer gewoon rechtuit te zwemmen 150 slagen of zo en dan om je heen te kijken. Ik had nog een close encounter met een zwaluw. Hij botste bijna op me. Laagvliegende zwaluwen over water tellen niet voor slecht weer trouwens….. Mijn laptoppie gaat mee en mijn fotocamera, dus misschien zet ik er wel af en toe wat foto’s op….. Later.

Van naaien, zaaien en braaien, maar nog niet van maaien

Zaterdagmiddag laat was de laatste sneeuw van onze oprit verdwenen en vond ik dat de lente officieel begonnen is. Het vorige record stond op 14 april, in 2011 en toen was er nog veel meer sneeuw gevallen dan in deze winter.
De sneeuwpop die met Kerstmis door mijn kinderen en kleinkinderen gemaakt is, is nu een zielig hoopje sjaal met bezem…..


Je kunt ook meteen hier zien dat er voorlopig nog niks te maaien valt…
Het is hier een graad of zeven, maar de zon is erg warm en komt om vijf uur al op. Ik kreeg bijna de neiging om de parasol te gaan opzetten gistermiddag! Vandaag was het dan weer bewolkt en het miezerde af en toe, maar ik ben druk bezig geweest. Ik heb een heleboel gezaaid binnen, maar nu heb ik geen trays meer! ik heb lathyrus, bordauxrode oost-Indische kers, kattesnorren roze en wit, zonnebloemen, juffertjes in het groen wit en van die eenjarige klimplanten gezaaid. En ik moet nog veel meer zaaien, PANIEK PEEUW! Morgen koop ik nog een paar trays… Ik heb op Schiphol twee dahlia’s gekocht en die heb ik in grote potten gezet, dan kunnen ze vast groeien, anders wordt het augustus voor ze bloeien. Het is maar goed dat ik nieuwe dahlia’s gekocht heb, want mijn dahlia’s van vorig jaar zijn óf verdroogd, óf verrot. Nu mag ik van mezelf nog meer dahlia’s kopen, heerlijk! Onder de sneeuw vandaan kwamen ook mijn vorig najaar gezaaide violen. De plantjes zijn nog erg klein, maar ze worden vast mooi.. Overal komen puntjes uit de grond van narcissen en tulpen en de lupine heeft ienie mini blaadjes gemaakt die al een echte lupinebladvorm hebben.
Verder ben ik het tafelkleed aan het afmaken, schiet lekker op. Ik hou erg van multitasken, maar zaaien en naaien is geen goeie combi…. Dus heb ik zorgvuldig mijn handen gewassen en ben stof gaan snijden en intussen heb ik brood gebakken voor het avondeten. Dat braaien doe ik ook weleens, maar vandaag heb ik het alleen voor de rijm opgezet
Ik bak iedere dag een heerlijk klein broodje,precies wat we nodig hebben en de rest van het deeg gaat de koelkast weer in. Ik kan het jullie allemaal aanraden. Morgen, woensdag en donderdag moet ik weer werken, dus dan kan ik niet al te veel doen…. Donderdagavond leen ik mijn auto uit aan een vriendin en dan ‘moet’ ik dus vrijdag ook thuisblijven. Er wordt 18 graden voorspeld. Als ik dan alles in huis gehaald heb, kan ik weer zaaien, (ook veldbloemen buiten!) en wat planken erbij maken in de voorraadkast. Dat is voor de flesjes en potjes van al mijn zelfgemaakte dingen die ik van de zomer ga maken…. Ik heb woeste plannen van zelfgemaakt aardappelmeel (gekookte aardappels in de groentedroger en dan fijnmalen) tot bietjes in het zuur uit eigen tuin. Nu moet ik de tijd nog vinden. Ik denk dat ik van de zomer maar niet slaap…..

Lieve lente lalalala

De plekken waar de sneeuw verdwenen is, worden steeds groter. Toch vriest het hier iedere nacht nog een graad of vijf. Maar de zon wint nu iedere dag aan kracht en schijnt ook flink langer. Het is hier nu al twee weken heel zonnig weer en overdag is het heerlijk warm in de zon. Zoals jullie kunnen zien heb ik mijn kopfoto veranderd. Dan zou je zeggen dat de sneeuw behoorlijk weg is, maar dat is toch niet zo hoor. Hier volgen een aantal andere fotootjes van dezelfde tuin….
Als je goed kijkt, zie je nog de groene sjaal en de bezem liggen van de sneeuwman die we met Kerst gemaakt hebben

De crocussen van de kopfoto staan net buiten beeld op deze foto. De achterburen hebben wat minder zon en daar ligt dus nog heel wat sneeuw op de daken zoals je kan zien…

Maar kijk! Daar waar de sneeuwlaag zich terugtrekt, begint al meteen het gras te groeien. Voor we het weten, is alles groen en moet ik alweer onkruid gaan trekken.
De eerste planten beginnen ook al. Afgezien van het gras en de crocussen, heb ik gespot:

een akelei in wording! En dan is er ook nog een hele jonge papaver:

De natuur verliest geen seconde tijd. Over een paar weken is de hele grond bedekt met witte en blauwe bloemetjes. Dit blijft een adembenemend land.

3x eten in één week, tevens VZG (Vreemde Zweedse Gewoonten) deel 79-81

De Zweden houden van traditie en van chique. Maandagavond hadden we een diner met de gouverneur van Östergötland (onze provincie) en de Nederlandse ambassadeur die de hele dag hier op bezoek was geweest in de provincie, niet bij ons thuis. Op de kaart stond hoe je gekleed geacht werd te gaan : donker kostuum. Dat betekent dat de vrouwen in rok of mantelpak komen. Het aantal Nederlanders dat aanwezig was, was klein. Ik heb buiten het ambassadepersoneel (naast de Ambassadeur nog 2 stuks) vier Nederlanders geteld en daar waren Leo en ik er twee van. Verder was er een Zweedse die BIJNA zonder accent Nederlands praatte. Zij is met een Nederlander getrouwd en heeft in Nederland gestudeerd. De rest van de mensen (ca. 35) bestond uit louter Zweden. De diners vinden plaats volgens een strikt protocol met plaatsaanduiding. En hier komt VZG nummer 79: man en vrouw zitten niet bij elkaar! Ik heb Leo bij het begin gezien en bij het eind, bij de koffie. We zaten niet bij elkaar aan tafel en werd tussendoor niet van tafel gewisseld (wat weleens gebeurt, dan leer je allerlei mensen kennen tijdens het diner). Niet dat ik er veel moeite mee heb, maar ik vind het toch gezelliger met Leo erbij….. We hebben ook persoonlijk kennis gemaakt met de ambassadeur, aardige man. Hij was verrukt van het feit dat we een koning krijgen en we werden spontaan uitgenodigd om bij de ambassade langs te komen op 30 april en dan de kroning te volgen via een groot scherm. Hij vertelde enthousiast de speech van Beatrix nog een keer, duidelijk zeer koningsgezind……
Op dinsdag- en donderdagochtend ga ik altijd naar mijn drie Nederlandse kinderen die eind januari zijn geïmmigreerd en die vijf uur per week steun van mij krijgen. In de koffiepauze hoorde ik een leerkracht tegen een andere leerkracht zeggen dat ze dan maar zo’n kussentje (zitkussen) ging bestellen en een anti-stressballetje. Jullie begrijpen dat ik mijn oren spitste en ook dat ik mijn mond niet kon houden. Nadat ik had uitgelegd dat ik in Nederland een beetje een expert op dat gebied was en die spullen ook had verkocht, heb ik eerst college gegeven over het verschil tussen een zitkussen en een zitbal en waarom ik voor een zitbal ben als je iets wilt doen aan het voortdurend wiebelen. Daarna vroeg ik naar het kind en ze begon uit te leggen dat hij heus niet dom was, maar dat hij niet kon stilzitten. Dat was nog niet het ergste, nee, hij kon absoluut niet schrijven en in de eetzaal kreeg hij zijn eten nauwelijks naar binnen. Er kwam meer naast het bord terecht dan erop lag bijna. Ik bood meteen aan dat ik wel even naar hem wilde kijken tijdens het eten en dat ik dan wel een advies kon geven. Dus heb ik de lunch op een school meegemaakt. De eetzaal is een eindje lopen en is de andere helft van een gebouwtje wat bij het bejaardencentrum hoort. Er is een gezamenlijke keuken, maar de kinderen zitten apart van de bejaarden. Er zit een wand tussen met een glazen deur. VZG nummer 80: de Zweden zijn zeer precies met het uitdoen van de schoenen. Waar je ook komt, doe je je schoenen uit zodra je over de drempel stapt. Ik ben al helemaal getraind. Als ik de school binnenkom, doe ik mijn jas en mijn schoenen uit. Natuurlijk deed ik dat ook toen ik de eetzaal binnenkwam. Eten vind ik, moet je met je schoenen uit doen. Daar hoef ik niet voor in Zweden te wonen. Als ik in een restaurant eet, doe ik stiekem onder tafel mijn schoenen uit. Tot mijn verbazing hou je hier nu net in de eetzaal je schoenen aan! Ik begrijp echt niet waarom, want het is ook voor de Zweedse kinderen erg lastig. Je hebt hier van die pakken waar je laarzen aan vast zitten. Nu lopen die kinderen dus in de eetzaal met die broek nog aan en het bovenstuk hangt zo’n beetje op je billen! Ik weet niet hoe het in de stad is, maar de kinderen in Nykill krijgen iedere dag vers warm eten door een kok klaargemaakt. Deze keer was het pyttipanni, dat is een gerecht van dobbelsteentjes gebakken aardappel met dobbelsteentjes ham of spek en gebakken uitjes. Er was ook een vegetarische variant. Dan is er altijd een simpele saladbar met sla, tomaat, komkommer, geraspte peen en doperwtjes met zelf te nemen slasaus. Er wordt op gelet dat de kinderen ook wat rauwkost nemen. Ze krijgen er melk of water bij. Als je bord leeg is, ga je nog een keer en dan haal je knäckebröd met boter, meer niet. Interessant….
Al ligt hier nog een laag sneeuw van 15 centimeter ongeveer, is het toch heerlijk weer. ’s Nachts vriest het nog een graad of 8 en overdag loopt de temperatuur op tot een graad of drie, soms zelfs wel ZES!! Aan de randen van langs de huizen en onder de bomen komen steeds grotere kale plekken en waar nog een grote hoop ligt, ontstaan grotten, gletscherpoorten. De sneeuw dooit van onderaf weg en waarschijnlijk zakt de hoop dan op een gegeven moment gewoon in.

Omdat er helemaal geen wind staat is het gewoon WARM in de zon. Zondagmiddag kwam de buurman in zijn t-shirt naar ons toe en nodigde ons uit om paasgebak uit Gotland te komen eten op zijn terras buiten. Dat hebben we toen gedaan. Het paasgebak was een soort saffraankoek van gekookte paprijst en suiker en saffraan natuurlijk met aardbeien eromheen . Daarbij kon je aardbeiensaus krijgen en grote klodders(ongezoete) slagroom. ERRUG slecht voor mijn lijn, maar ik heb er gewoon van genoten natuurlijk. Sindsdien zitten wij ook in de zon ’s middags. Hij is warm vanaf een uur of twaalf tot een uur of half vijf. Gewoon aan de rand van de sneeuw, gewoon in ons t-shirt. Want zo zijn wij, èchte Zweden…