Wandluis of bedwantsen: een horrorstory

Toen mijn grootmoeder 12 jaar was, verhuisde het hele gezin van Deventer naar Rotterdam. Ze kwamen te wonen in een bovenhuisje midden in de binnenstad van Rotterdam, een woonkamer met kookhoek en een slaapkamer. Mijn oma kreeg een betrekking als dienstmeisje en kwam daarna maar een keer per zes weken een nachtje thuis slapen. Daar wachtten haar twee onaangename verrassingen.
Ten eerste had ze geen slaapplaats meer, want die werd ingenomen door haar kleinere broertjes en zusjes en
ten tweede: Toen ze zich eindelijk een klein plaatsje had veroverd tussen de anderen, werd ze ’s nachts wakker omdat zich allerlei diertjes uit het plafond en de muren lieten vallen en begonnen te bijten. “Wat is dat?” riep ze uit, “help, ze bijten!!”Waarop haar moeder zei:”Ga maar gewoon weer slapen en doe maar net of ze er niet zijn, Morgen als je wakker wordt, zijn ze er niet meer. Dat zijn wandluizen”.
Jasses, JASSES J A S S E S!!!!! Mijn oma had er een andere mening over en bleef voortaan niet meer slapen als ze haar ouderlijk huis bezocht…..

Zo ging dat vroeger, denk je dan. Jessica vond een paar maanden gelden een prachtige zwarte lap in de berging. Ze heeft hem gewassen en als hoofdeinde van haar bed aan de muur bevestigd.Twee weken geleden vertelde e me het volgende verhaal: “s nachts wordt ik gebeten door diertjes, moet je kijken! en ze liet me haar gebobbelde armen en benen zien. “s morgens is er niks te zien. Het doet echt heel pijn en het zijn geen muggen” Ik moest meteen aan het verhaal van mijn oma denken, maar ik dacht: “Dat was vroeger, die bestaan niet meer, het zullen wel vlooien zijn” Eerst is ze naar de dokter gegaan, maar die wist het ook niet. Toen heeft ze de huurvereniging opgebeld en die wisten meteen te vertellen dat het wandluis was Het blijkt hier in Zweden een plaag te zijn en ze zijn heel moeilijk te bestrijden. Je moet ALLES op 60 graden minimaal wassen en de muren en alles waar ze in kunnen kruipen met chemicaliën en hitte bestrijden. Dan nog zijn ze moeilijk weg te krijgen. Jasses, JASSES J A S S E S!!!!! Ze planten zich heel snel voort en kunnen wel een jaar zonder voedsel. Ze kunnen zich heel plat maken en dan in de kleinste kieren en spleten verdwijnen. Het is een complete nachtmerrie. De man die kwam kijken raadde haar aan om heet hele bed weg te gooien of een dure stoombehandeling onder een ‘tent’ te laten ondergaan. Ze zijn het beste te bestrijden met hitte. Het bed gaan ze niet weggooien, want dat was verschrikkelijk duur, maar de bank b.v. gooien ze weg. Jessica vertelde dat ze in dichte rijen in de plooien van haar matrastijk zaten Waarschijnlijk heeft ze ze binnengehaald met de zwarte lap, die ze als hoofdeinde gebruikte, want daar zaten ze ook in rotten van drie in de plooien (zomen).
Jasses, JASSES J A S S E S!!!!!
Haar muren en zo zijn nu behandeld en ze mag 24 uur niet in haar huis en volgende week donderdag komen ze terug en doen het allemaal nog een keer. Daarom heb ik deze week de katten tot volgende week vrijdag.
Ik vond nog een leuk youtubefilmpje, maar daar moet je niet naar kijken voor je gaat slapen.

Joh, we wonen gewoon in Heijkoop!

Wat een raar fenomeen is dat toch! Je komt ergens toevallig terecht, je komt ergens wonen en na een poosje word je vanzelf trots op dat plekkie. Zo vergaat het ons ook met deze plek, Linköping. Ik volg naast zweedse les een cursus die heet Sverige nu och då (toen). We leren wat over de verschillende provincies , maar ook geschiedenis krijgen we. Uitgebreid over de emigratie naar Amerika, want die is aanzienlijk geweest. Er zijn gebieden (Småland bijvoorbeeld) waar 30% van de bevolking naar Amerika is vertrokken tussen 1835 en 1930. Hele dorpen zijn ontvolkt. Daarom hebben ze hier over het algemeen geen moeite met het binnenhalen van buitenlanders. Ze hebben de werkkrachten veel te hard nodig.
Maar daar wou ik het niet met jullie over hebben. Bij die geschiedenislessen zit ook een module over de geschiedenis van Linköping. En ik word me daar toch trots van! Mijn stad! Het was al heel vroeg een knooppunt. Er was namelijk hier een doorwaadbare plek in de rivier en iedereen die van het zuiden naar het noorden reisde of andersom, moest over deze doorgang. Het Christendom is hier pas rond het jaar 1000 gekomen. Er waren eigenlijk alleen maar waterwegen en je kon lopend of te paard door het land rijden, maar je kon niet met paard en wagen rijden. Dat was er gewoon niet…..
In ieder geval: omdat hier die doorwaardbare plek was, kwamen de landlieden af en toe wat verkopen daar en er werd een herberg gezet. Toen kwam er natuurlijk een marktje en het werd een koopcentrum (köpen maar)Op een gegeven moment kwamen er ook wat huizen en een missiepost. Waarschijnlijk de oudste kerk van Zweden is gebouwd (1050) op de plek waar nu een andere kerk staat. Op een gegeven moment kwam hier een bisschop zetelen, er werd een heuse cathedraal gebouwd en een klooster en toen werd er ook een koorschool gesticht en een gymnasium en toen was Linköping ineens een handels- èn een kenniscentrum. In ongeveer 1600, toen Linköping een inwoner of 1500 had, is hier een grote slag uitgevochten tussen koning Vaasa (ja, van het knäckebröd) en ik geloof de Deense koning en toen ze dat gewonnen hadden, hebben ze meteen maar van Linköping een kazernestad gemaakt. Drie kazernes werden er gebouwd voor drie regimenten en dat is pas opgeheven in 1950 of zo.
De naam is afgeleid van het latijse Ljunga Kuopinge volgens een geschrift uit 1000 en nog wat toen de missiepost hier kwam.
Ljunga betekent heide, eigenlijk is het dopheide en dat is in de loop van de tijd verbasterd naar Lin- We wonen dus eigenlijk gewoon in Heikoop….

Onder deze kerk van 1700 bevinden zich kelders en muren uit ongeveer het jaar 1000. Waarschijnlijk de eerste kerk in Zweden...

Lichtpuntjes…

Afgelopen zondag was het hier de eerste adventszondag en dat is het teken dat de kersttijd ingeluid kan worden. Zij schreef er ook al over. Hier begint de kersttijd met de trappetjes die bij bijna ieder huis voor het raam staan. Ik heb er ook maar een gekocht al is het dan met een iets afwijkende vorm. je blijft natuurlijk Nederlander hè, je wil je toch een beetje onderscheiden, zo niet de Zweden. Die doen alles liefst altijd hetzelfde met zijn allen

Ik schreef dat ze bij bijna ieder huis voor het raam staan, maar dat was echt nog te zacht uitgedrukt. Ze staan nl. ook op kantoren en in het ziekenhuis. Bij Leo’s inventaris op de universiteit hoort een trappetje en ook nu in zijn ziekenhuiskamer staat er voor ieder raam eentje. Het is een prachtig en vrolijk gezicht, al die trappetjes voor de ramen.

zien jullie ook de gezellige gordijntjes in de ziekenhuiskamer?

Kerstbomen en de rest van de kerstversiering mogen pas na 1 december neergezet en ingericht worden, hebben de buren mij verteld. Het blijft dan meestal wel tot maart staan, dat dan weer wel.

Een ander lichtpuntje is dat Leo voor het eerst een hele dag en nu vannacht de hele nacht zonder zuurstof is geweest. Krijgt dat arrogante coassistentje toch nog gelijk, zoals Marijke al suggereerde in het commentaar bij mijn vorige logje….
Zijn saturatie houdt niet over, maar is niet te laag. Hij heeft ook al een beetje rondgelopen en op zijn laptoppie wat dingetjes gedaan. Hij heeft een echo van zijn hart gehad, maar de uitslag daarvan laat op zich wachten. Met zijn nieren gaat het nog steeds ernstig matig en dat zal wel zo blijven of verslechteren. Misschien misschien…….. komt hij deze week nog naar huis. Aan werken denken we niet tot januari in ieder geval, maar hij kan thuis ook opknappen, toch?

Nog meer lichtpuntjes: vanavond komt mijn jongste dochter met haar baby t/m zaterdag en vrijdag komt mijn zoon uit Flensburg met de trein tot zondagmiddag. Dan zijn alle kinderen geweest…..
Zo zag de eerste lichting kinderen eruit:

lekker gekookt met gegrillde zalm

LAATSTE ENORME SCHIJNWERPER VAN LICHT: Ik had Leo net aan de telefoon en hij mag na de lunch naar huis!!! Vier tot zes weken aansterken en regelmatig op controle, maar THUIS!!

Happy ending…

Update over Leo’s reis….

Omdat ik nog gasten had zaterdag, kon ik niet het hele verhaal vertellen. Ik heb bij elkaar wel vier uur aan de telefoon gezeten. Het vliegtuig van Amsterdam naar Frankfurt vertrok om elf uur. Voor die tijd moest ik ze bereiken om te vertellen dat Leo weliswaar niet van Amsterdam naar Frankfurt vertrok, maar wel van Frankfurt naar Bogota. Daartoe moest ik contact opnemen met de desk van Lufthansa op Schiphol. Eerst googlen natuurlijk en dan krijg je tig mailadressen, maar geen telefoonnummers. Toen ouderwets geprobeerd met telefoongids.nl en ja hoor: een 0900-nummer! Daarmee kan je niet uit het buitenland bellen. Toen heb ik de desk van Schiphol gebeld, maar die konden niets voor me doen. Na een poosje soebatten en dwingen om met me mee te denken, gaven ze me een telefoonnummer van Avia of zo. Ik bellen “Nee mevrouw, u zit hier helemaal verkeerd. Wij hebben niets met Lufthansa te maken. Kunt u de desk van Schiphol niet bellen?” Ja, die hadden me naar haar doorverbonden. Ik weer de Schipholdesk gebeld. Ik kreeg iemand anders en die gaf me het nummer van Lufthansa hoofdkantoor. Daar kreeg ik 10 minuten lang in gesprek.. Ondertussen was het kwart voor elf. Toen kreeg ik ineens het lumineuze idee om mijn dochter in Nederland te bellen. Zij heeft onmiddellijk gebeld, maar tegen de tijd dat zij contact had, was het vliegtuig al bijna vertrokken en Leo was van de passagierslijst geschrapt. Het enige wat die mevrouw kon doen, was een aantekening maken dat hij geprobeerd had te cancelen, maar dat dat niet op tijd gelukt was. Ik was daar niet tevreden mee en o, wat kreeg ik gelijk! Toen ben ik dus met Lufthansa in Frankfurt gaan bellen. Gelukkig hadden die wel een gewoon nummer. Na wat gepuzzel vond ze Leo’s naam nog op de lijst voor Bogota staan als ‘no show’ Dat betekent dat je niet bent komen opdagen. Het kon hersteld worden, maar dan moest hij zelf naar het ticketbureau gaan en het een en ander bijbetalen + luchthavenbelasting. Ze wist niet precies hoeveel dat was, anders had ik het ook vanuit hier kunnen betalen. Om 10 over een belde Leo dat zijn vlucht naar Colombia inderdaad gecanceld was, of althand zijn plaats en dat hij nu in de rij stond voor het ticketbureau….. Het enige wat ik daarna kon doen was bidden….
Uiteindelijk belde hij me om 12 minuten over half drie, vlak voor het vliegtuig vertrok. Hij zat net en was als ALLERLAATSTE passagier naar binnen gegaan op een noodticket. Omdat ik alle toeters en bellen had opengetrokken, stond er daar ergens dat het zijn schuld niet was of zo. Ze hadden geen tijd gehad om het uit te zoeken en een noodticket gemaakt. Wel was hij zijn mooie gangpadplaats kwijt, want die was al een een ander gegeven en dus moest hij ergens in het midden zitten.
Om een uur of zes vanavond belde hij, dat hij goed was aangekomen en zich gewoon geconcentreerd had zodat hij tot rust gekomen was. Helaas is zijn koffer er nog niet, maar daar wisten ze van en hij komt waarschijnlijk vanavond (bij hem vanavond) aan en wordt dan naar het hotel gebracht.
PFOE……
Toen ik gisteren mijn gasten wegbracht, zat diezelfde juffrouw van de KLM er nog. Ik heb haar verteld hoe het was afgelopen en dat KLM een claim tegemoet kan zien van de kosten die we hebben moeten maken… Toen kreeg ik een compensatiebon van 50 Euro, tjonge, jonge, ik heb bij elkaar wel meer dan 1000 Euro schade! Ik hoop dat Leo het terugkrijgt van de Uni…
Nou en hierna komen er alleen nog maar leuke logjes, over de SCHITTERENDE herfst hier en dat ik zo’n leuke week gehad heb met mijn vriendin en haar kinderen en over dat ik – dinsdag al – naar Nederland kom en de volgende dinsdag naar Bogota vertrek, hopelijk zonder al te veel strubbelingen.

Fantastisch gelogeerd..

Vorig jaar heb ik dit logje geschreven…. Een logje later had ik foto’s daarvan. Als je ze bekijkt, kan je je niet voorstellen dat die mensen daar levend zijn uitgekomen…..
Ik heb wat foto’s van de eerste dagen in het ziekenhuis

in het ziekenhuis

Later zouden ze eerst met twee ambulances naar huis gereden worden wat natuurlijk belachelijk is als je net een auto-ongeluk hebt gehad, maar toen zijn ze dan toch met een ambulancevliegtuig van Lidköping naar vliegveld Zestienhoven gevlogen.
Thuis zijn er eerst twee bedden in de kamer geweest en later één, terwijl hun oudste zoon familie, buren en vrienden heeft opgetrommeld om om de beurt te koken en te poetsen en gewoon gezellig aanwezig te zijn.

Onze vriend (Leo kent hem al vanaf de middelbare school) is helemaal hersteld, maar onze vriendin heeft een verbrijzeld spronggewricht en moet voortaan aangepast schoeisel dragen…. Ze doet er zelf erg luchtig over, moet ik zeggen.
Nu mijn dochter een baby ging krijgen, kon ik natuurlijk niet bij haar logeren en ik wilde niet zo ver van haar af zitten. Misschien moest ik wel midden in de nacht naar haar huis om bij de jongens te blijven als zij naar het ziekenhuis ging….
Deze vrienden hadden ons al uitgenodigd en zij wonen een dorp verder dan mijn dochter, dus voor deze keer ben ik er op ingegaan. Ik heb een fantastische tijd bij hun gehad. Op zaterdag toen ik de twee jongens had en mijn dochter nog thuis was, ben ik met de jongens eerst naar de molens gegaan

De oudste is er helemaal op getraind om te lachen zodra er een camera op hem gericht wordt....

en daarna zijn we bij hun thuis gaan spelen. Er werden tonnen speelgoed (een heel vliegveld nota bene!) van zolder gehaald en er werden verse patatjes gebakken en appelmoes gemaakt. Terwijl de jongens aan het spelen waren, hebben wij ook nog even allebei een appeltaart gebakken! Daarna zijn we bij de andere oma gaan slapen omdat ze het daar kennen. De rest van de week heb ik weer bij hun geslapen, maar ik heb er alleen ’s morgens gegeten. Eten koken en eten deed ik bij mijn dochter natuurlijk….
Het is zo heerlijk als je zo gastvrij ontvangen wordt en als alles enthousiast aangehoord wordt! Natuurlijk hebben we ook beschuit met muisjes gegeten, want dat hoort erbij als je een baby krijgt (ook al kreeg ik haar dan niet zelf).
Volgend jaar komen ze een keer bij ons…..met het VLIEGTUIG!!
Ik verheug me er onwijs op!

Huis- tuin- , nee winkellogje!!

Het logje wat ik nu ga schrijven heb ik al zeker drie maanden in mijn hoofd….. In Zweden is de automatisering veel handiger geregeld dan in Nederland. Zo betaal je hier geen voorschot op electriciteit en water (gas bestaat bijna niet), maar je krijgt gewoon 5 dagen nadat de maand voorbij is, een rekening over de electriciteit/het water dat je gebruikt hebt. Het is zelfs zo, dat als je vergeten bent je vuilcontainer buiten te zetten, of je bent op vakantie, dan haalt de vuilnisman hem er voor je uit en zet hem ook weer terug…. Je moet daar wel een bedragje extra voor betalen de volgende maand(omgerekend E. 3,50). Het winkelen hier is ook helemaal geautomatiseerd. Van Ikea kennen jullie wel de zelfscankassa’s, maar hier gaan ze nog een stapje verder. Bij de Co-op (spreek uit Koep) kun je aan het begin je lidmaatschapskaart door een scanner halen en dan gaat er een lichtje branden bij een scanner:

Er staat op: welkom Adriana, dat ben ik!

Dan pak je de scanner eruit en die zet je op een speciaal daarvoor aangebracht rekje op je wagen:
Vervolgens kan je door de hele winkel gaan en alles wat je neemt scannen. Het voordeel is dat je alles meteen in de goeie tas kan doen (groenten bij groenten, diepvriesspullen meteen in een koeltas enz). Als je dan klaar bent zijn je boodschappen al ingepakt, ga je naar de kassa en dat gaat ook volautomatisch.Je zet de scanner terug in een rek en gaat naar de kassa. Je haalt je lidmaatschapskaart door de lezer en dan druk je op de knop dat je al gescand hebt en vervolgens op betalen:

Op de display verschijnt vervolgens de lijst met de door jou gescande artikelen en het bedrag wat het kost.

Dit is het moment dat je je statiegeldbonnen kan laten aftrekken en evt. bonnen voor aanbiedingen door ze door weer een andere machine te halen. Ook moet je aangeven hoeveel tasjes je koopt en of je je korting uitbetaald wil hebben of dat je hem opspaart.

ik neem altijd papieren tasjes, die branden we op.....

Als het totaalbedrag dan bekend is, haal je je betaalkaart door de lezer en het bedrag wordt van je rekening afgehaald. KLAAR! En nu komt het leukste. Iedere keer weer, als ik met mijn booschappenwagentje met keurig ingepakte boodschappen richting auto loop, krijg ik een wild blij gevoel.

Dit had in Nederland NIET gekund!! Waarom niet? Nou, er is namelijk HELEMAAL NIEMAND die ooit controleert of je wel al je boodschappen gescand hebt. Je zou zo de helft van je boodschappen kunnen jatten en in tasjes doen zonder dat iemand het zou merken en ik weet zeker dat dat in Nederland al snel gedaan zou worden ook. Daarom vervult het me iedere keer weer met een trotse blijdschap dat ik in een land woon waar de mensen ZO eerlijk zijn dat een dergelijk systeem functioneert.

Baasbraal op zijn zweeds !! (met een heleboel fouten)

Omdat zij het me enkele weken geleden vroeg en omdat mijn zweedse lerares het me voorstelde, schrijf ik voor één keer een logje in het Zweeds. Want ik kan nu zweeds praten!. Ik kan ook zweeds verstaan, ik luister naar de zweeds op de radio en tv. Na een jaar Mix Megapol, heb ik een radiostation gevonden met veel interessantere programma’s over literatuur en medische onderwerpen b.v. Toch is het luisteren naar Zweeds nog steeds erg vermoeiend. Soms denk ik er te licht over (onderschat ik dat) en vervolgens heb ik een probleem. Bijvoorbeeld: een vriendin van mij had enkele weken geleden een politieke bijeenkomst waarin twee onderwerpen behandeld zouden worden die mij erg interesseren. Het eerste onderwerp ging over thuisbevalling en het andere onderwerp ging over thuisonderwijs. Alletwee zijn ze verboden in Zweden, het meest democratische land ter wereld.
Ik kon alles verstaan wat ze zeiden, maar tijdens de behandeling van het tweede onderwerp, viel ik in slaap! Dat was echt alleen maar omdat ik zo moe werd van het steeds maar in het zweeds luisteren, niet omdat de presentatie of de discussie saai waren. De man die over het thuisonderwijs kwam vertellen, was speciaal uit Uppsala gekomen . Dat ligt 300 km. (30 mijl zeggen de zweden) van Linköping vandaan en dan ga ik zitten slapen! Natuurlijk heb ik mijn excuses aangeboden en uitgelegd waarom ik in slaap viel, maar ik schaamde me mijn ogen uit mijn kop.

Ik vind dat dit wel genoeg is voor vandaag, ik ben alweer moe…..

Dit is de vertaling van het zweedse logje van gisteren…….

En wat eten ze zoal in het zuiden van het midden van Zweden?

We hebben dus vorig weekend een prachtige tocht gemaakt van Linköping naar Uppsala en van Uppsala naar Gävle als noordelijkste punt en dan weer terug van Gävle naar Västerås en toen weer naar huis. Voor de liefhebbers heb ik een kaart gedownload. Je kan met alle knopjes spelen, groter maken, kleiner maken(rechts boven) en schuiven over de landkaart(gewoon met de muis). Zweden is verschrikkelijk groot. Als je zo door het land rijdt, realiseer je je dat weer eens te meer. Als je Zweden en Noorwegen naar het zuiden toe zou omklappen en over de landen ten zuiden ervan zou leggen, zou de noordelijkste punt van Scandinavië nog net Marokko raken. Ik had eerst het plan opgevat om naar Umeå te rijden, maar dat heeft Leo meteen uit mijn hoofd gepraat. Toen dacht ik : Sundsvall dan, maar ook dat was te ver. Tenslotte bleek Gävle precies goed te zijn voor een flinke tocht, maar niet te veel. Ik had het er in mijn vorige logje al over: wij hadden ons volstrekt niet gerealiseerd dat 400 km. hoger het gewoon nog volop winter was! Wij boeken altijd een hotel ’s morgens voor we het andere verlaten. Leo wilde het hotel in Gävle voor twee nachten boeken, maar ik zei dat we dat nog altijd konden doen. Dat waren profetische woorden, want het was beslist geen hotel waar je twee nachten wilt blijven. Gävle is een stad van ‘enkelt werkers’ zoals Rotterdam. Het is ook een havenstad, maar het maakte een beetje een haveloze indruk. Wat ze wel heel mooi doen in Zweden, is het bewaren van hun oude gebouwen.

Ze hadden ook nog een oude gasfabriek denk ik, die was ook helemaal opgeknapt, prachtig!

Speciaal voor mijn kleinkinderen heb ik deze ook genomen. Ik heb niet meer zo’n exemplaar gezien sinds ik zelf klein was…..

In Gävle hebben we op zaterdagavond heerlijk gegeten, dat dan weer wel. We waren ook de enigen, ik denk dat het te duur was voor de meeste gävlenaren. En wat eet je dan? Rendier natuurlijk, heerlijke rendierbiefstuk, erg mals en precies gaar genoeg voor mijn smaak. Maar dan het toetje! Het stond er echt! hjortronsylt med camembert och vaniljglas. De hjortron is een echte lekkernij hier. De nederlandse vertaling luidt :kruipbrem. Nu weet natuurlijk niemand (behalve Gonny en Hemma) waar ik het over heb.

De hjortron groeit alleen daar waar het onder de -40 wordt en waar het ’s zomers bijna of helemaal 24 uur licht is. Het aparte aan de vrucht is, dat de onrijpe vrucht rood is en dat hij verkleurt naar geel als hij rijp wordt. De hjorttron op het plaatje is dus nog niet helemaal rijp. Toen wij in 1990 met onze vier kinderen via Noorwegen omhoog en over Zweden terug door Finland zijn getrokken, hebben we ze in het echt gezien. Het is een echte lekkernij hier. Er wordt een alcoholische drank van gemaakt en dus jam of gelei. Ze zitten tjokvol vitamine C en het heeft me altijd verbaasd dat zelfs in het hoge noorden nog iets groeit met veel vitamine C. Gras groeit er niet op die hoogte, dan moet het toch wel bar zijn…….
Maar goed : er lag dus een gebakken camembertje op een laagje hjortronjam en op het camembertje lag weer een bolletje vanille ijs langzaam te smelten! En als je nou vraagt: “Was het lekker?” Ja, het was VERUKKULLUK!!!!! Ik zou zoiets van zijn levensdagen niet verzonnen hebben, maar het was echt heerlijk! Het schijnt in het Noorden van Zweden een echte klassieker te zijn net zoals bij ons meloen met ham.
Ik was van plan hier nog een heleboel foto’s neer te zetten, maar het is TE lente! Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen. Misschien zet ik ze nog wel eens er op, maar nu niet. Het was vandaag zelfs even 17 graden! Ja lach maar, voor Zweden is dat echt heel veel in het voorjaar
. Ik heb dahlia’s in een pot gezet. Als de nachtvorst voorbij is half mei, gaan ze in de tuin met pot en al. Mijn zonnebloemen en comea in eierdozen beginnen al te ontkiemen en de tomaatjes en paprika’s doen het ook uitstekend. Ik heb vandaag een opstel moeten maken voor mijn zweedse examen en ik heb het onderwerp “het krijgen van kinderen ” uitgekozen. Ik heb een gloeiend betoog gehouden dat het krijgen van kinderen goed is. Met de zin “Kinderen zijn de hoop van de toekomst” ben ik begonnen en ik heb er ook mee afgesloten…… Morgen hebben we een test en donderdag ook. Dan hebben we een week vakantie, maar ik niet. Ik moet nog 9/10 van Harry Potter lezen en zeker 6 dingen inleveren. De week na Pasen komt mijn oudste dochter met twee kinderen en man en ik ga vragen of ze vermicelli mee wil nemen. Dat hebben ze hier nl. niet en ik ben door mijn voorraad heen. Geniet allemaal van de lente daar in het verre zuiden, dat doen wij ook in het verre Noorden. Morgen moeten we voor achten ons weggetje verlaten of thuisblijven, want de weg wordt gerepareerd. Ik blijf thuis en hou een kookdag. Ik ga gevulde paprika’s maken en groentensoep koken…… EN ZWEEDS LEREN!!!!!

Mix Megapol, en bättre blanning (een beter mengsel)

Hier op het verschrikkelijke platteland van Zweden (wel met heuvels trouwens), is maar 1 radiostation te ontvangen. In de auto luister ik altijd naar de radio als ik alleen ben. Voor mij komt het geluid van de radio dan uit het midden en zo weet ik goed hoe breed de auto is. Als er iemand naast me zit, ben ik op die persoon gericht en vroeger, toen ik nog niet zo veel rij-ervaring had, wilde ik dan ook voortdurend rechtsaf slaan als er iemand naast me zat. Misschien , misschien is mijn tweede botsing daar zelfs nog een staartje van……Maar het radiostation dan, Mix Megapol geheten, heeft ongeveer 12 platen en die worden in verschillende volgorde gedraaid (vandaar een bättre blanning, met de klemtoon op ‘ning’). De zweden kunnen niet goed tegen verrassingen, dus 12 verschillende platen kunnen ze net behappen. Ik geloof opgemerkt te hebben dat er iedere maand een nieuwe plaat bijkomt en een andere afgaat, maar zeker weten doe ik het niet. Een van de nieuwere nummers is het nummer van the killers (?)
en het heet : “Are we human or are we dancers?”…… Die titel intrigeert me enorm. Is dansen iets zo verschrikkelijk onmenselijks dat die twee niet samengaan? Of is het de titel van een film? Weet iemand van jullie waar het over gaat? Wat ik kan verstaan is I’m on my knees, looking for the answers” DAT kan ik me nou weer levendig voorstellen als je zo’n achterlijke vraag stelt…… Daar pieker ik dan zo een beetje over, terwijl ik van Linköping naar ons huis rijd, maar het verhindert me niet om uit volle borst mee te galmen.
Het doet me ook terugdenken aan de tijd dat ik in mijn autootje de hele Hoekse Waard rondcrosste naar en van mijn aan-huis-eet-kinderen (kinderen met eetproblemen en ‘dreigende’ sondevoeding). Ik had een paar CD’s en 1 daarvan was die van de Bangles. Al dan niet met stagiaire, galmde ik die plaat hardop mee. Er is niets zo goed tegen een depressie als dat soort dingen.
Komtie: Let vooral op dat laatste “Do you understand” er doorheen gezongen!. Verplicht meegalmen! vooral als je depressief bent

ETERNAL FLAME

Sneeuwstorm in het zuiden…..

Zo, het is kwart voor vier en de zon is al een half uur onder. Als er geen sneeuw zou liggen, zou het al donker zijn…. Nadat de sneeuw eerst weggedooid was vorige week, is het vrijdagavond weer gaan sneeuwen wat dan weer weggedooid is en bijgesneeuwd enz. Vanmorgen had het weer flink gesneeuwd toen ik om 05.00 uur Leo naar het vliegveld ging brengen….. Hij is deze week in Groningen. Bij ons is het de hele dag onder nul geweest, maar in Linköping was het +1. Vannacht gaat heet zwaar sneeuwen. Er is een weeralarm cat. 2 afgegeven, wat dat dan ook mag betekenen. Ik geloof dat wij net ten noorden blijven van de echte sneeuwstormlijn. Ik zie het wel……. Voor de zekerheid heb ik flink wat hout binnengehaald en eten heb ik nog genoeg. In ieder geval heb ik een mooi plaatje geschoten van de stier toen ik vandaag naar school ging:

Als de electriciteit niet uitvalt, horen jullie later van me.