delentewilookhiermaarnietkomendipje…


Heel veel heb ik te vertellen.Iedere keer maak ik iets mee waar ik een logje over wil schrijven. Zo hebben we gisteravond een diner gehad met een aantal mensen van bedrijfsleven en Universiteit en de gouverneur van Östergötland, de burgemeester van Linköping en de ambassadeur van Nederland, erg interessant. Van mijn dochter heb ik een hilarisch verhaal gehoord over een cursus creatieve ontwikkeling voor kinderen, dat ik jullie wil vertellen en ik heb een slaapkamer behangen voor het eerst van mijn leven en er foto’s van gemaakt die nog op het toestel zitten. Verder heb ik alle blokken voor het tafelkleed af en ben nu met een ambitieus project bezig om de duizenkleurenjas van Jozef te maken als verkleedklerencadeau voor een kleinzoon. Toch gaat het niet helemaal goed met me. Terwijl ik eindelijk een reis naar Nederland heb kunnen boeken en terwijl ik al weken tegen anderen roep dat het zo veel lichter wordt en dat de lente heus eens komt, ben ik zelf in een soort lethargie vervallen. Ik val bijna in de auto in slaap iedere keer en als ik thuis kom ben ik dodelijk vermoeid, zo vermoeid dat ik eerst een uur ga slapen en de troep de troep laat. Ik heb honger en ik ben depressief gewoon. Mijn mail loopt vol met mensen die iets vragen en waar ik simpelweg niet op antwoord, ik lees dat mensen hun verjaardag vieren en ik reageer niet eens, dat soort dingen. Om half elf ’s avonds kom ik eindelijk uit mijn lethargie en ga ik eens wat doen tot minstens een uur ’s nachts. Daardoor sta ik de volgende morgen moe op en begint het hele liedje weer opnieuw. Ik doe het mezelf aan en ik weet zeker dat het ook weer overgaat, maar ik weet niet zo goed wanneer. Jullie merken het wel, tot later.

25 Reacties op “delentewilookhiermaarnietkomendipje…

  1. Ach wat vervelend dat je je zo naar voelt. Ik hoop dat je snel weer blijer bent. Met alles.

  2. Arme jij, de scherpe kantjes gaan er wel af, fijn dat je het deelt. Niet omdat we je zo kunnen beklagen maar omdat gedeelde smart, halve smart wordt. Herkenbaar onderwerp. Delen doet Helen. Kom terug in je dag/ nacht ritme en blijf bewegen liefst in het buitenlicht/lucht.

  3. He jan….

    Je hebt nogal wat te verwerken gehad de laatste tijd…. veel trainen, veel energie gestoken in afvallen. Leo toch aan de dialyse en de tegenvallende info wat betreft de ok. Ik vind het niet zo raar dat je je zo voelt.
    Het ligt niet alleen aan de lente, je moet een hoop verwerken en neem er de tijd voor lieve schat. Een beetje mooier weer zou bijdragen …..
    Komt goed…

    Hou van jullie .. heel veel xxxxxxxxxxx

  4. Ik stuur je in gedachten een zonnestraal!!!

    Corina

  5. Hi Janneke,

    Er was/is veel en nu ga je in de voorzichtig aan modus op automatisch. Wel tijd om goed op jezelf te passen. Ik hoop dat de lente binnenkort op allerlei terreinen voor jou begint.

    groetjes,

    Dorothé

  6. Oh lieverd, wat herkenbaar! Je had een doel, je hebt naar een transplantatie toegeleefd en die ging niet door. Het is logisch dat je lethargisch en melancholisch wordt hoor. En dan die donkere tijd van het jaar, de kou…. ik kan er ook niet meer zo goed tegen. Bij mij helpt een daglichtlamp, iedere ochtend een uurtje bij het theedrinken. Je lichaam heeft het zonlicht nodig. Misschien ook een paar extra vitamientjes? D3? Niet te lang mee blijven lopen hoor, liever een keer naar de huisarts ermee! Heel veel liefde, zon, sterkte! In gedachten en gebeden dicht bij je.

  7. Allemaal niet zo vreemd inderdaad. Heb geduld met jezelf en blijf gewoon binnen je grenzen van dit moment. Ik denk aan je!

  8. Heel herkenbaar, maar kijk eens terug naar alles wat je WEL gedaan hebt. Dat is toch een behoorlijke lijst hoor.
    Probeer wel terug te komen in een gewoon dag-nacht-ritme. Zelf heb ik ervaren hoe moeilijk het is als je daar eenmaal uit bent. Liefs van mij.
    Bietje.

    • Nou, je hebt gelijk Bietje! Ik zat gisteren nog te denken dat ik al maaaaanden helemaal geen spelletjes meer op de computer speel en dat ik allerlei nuttige (èn leuke!) zaken heb gedaan in die tussentijd. Alleen : ik heb zo’n HEIMWEE!!

  9. Oh wat erg en wat herkenbaar. Een troost is er; eens gaat het over.

  10. Hi Janneke,

    Deze FB-tekening moet toch wel helpen voor de lente. Ik zag hem nadat ik je blog gelezen had en gereageerd, maar ik wilde hem je niet onthouden.

    groetjes,

    Dorothé

  11. Het wisselen van de seizoenen brengt bij sommigen altijd onrust en vermoeidheid . Jullie leven is nu zo ingrijpend anders dan gehoopt dat het logisch is dat er een nieuw evenwicht moet komen. Probeer je er maar niet teveel tegen te verzetten. Als je weer in de grond kan/mag gaan wroeten en je in de serre kan zaaien komt de gewenste spirit vanzelf terug. liefs MarijkeO

    • Jij kent me zeg! Vandaag heerlijk getraind en gezwommen. Ik voel me weer een ander mens…. blijft de achterstandmet opruimen en administratie en ik heb van die leuke naaiprojecten …….

  12. Janneke, jullie hebben de laatste maanden ook niet wat beleefd zeg! Geen wonder dat je dodelijk vermoeid bent en nergens zin in hebt. Ik herken het helemaal! Nadat Ben weer beter was, (soort van) ben ik in een dip beland. En de was stapelde zich op, het stof onder de bedden vierde feest en ik lag maar op de bank te slapen. Gister hadden we hier een zonnetje en ik ben gaan stofzuigen, lekker buiten gaan vegen en vanmorgen heb ik alle was weggestreken. Als je straks ook zon hebt, dan krabbel je (hopelijk) weer een beetje op. Buiten in de tuin wroeten, kop koffie drinken op je terras en genieten van al die mooie verhalen. Sterkte!!!

    Kram Anna Marie.

  13. Meisje heel veel sterkte en ook dit ga je ovewinnen.
    zou het leuk vinden om je weer te zien. maar dat komt wel weer.

  14. Af en toe is het gewoon shit. Hier ook, al gaat het met de gezondheden redelijk (da’s al heel wat).

  15. Herkenbaar dipje…. Ach liefie, het komt wel weer goed! *dikke knuffel*

  16. Je moet niet uitvlakken wat er allemaal gebeurd is de afgelopen weken, Janneke, dat is heel wat. Daar kun je aardig moe van raken. Veel sterkte voor jou/jullie.

  17. Als ik je nu eens een paar mooie lapjes echt “Spakenburgs Goed ” opstuur, wie weet helpt het…
    Maar dan moet je wel even je adres mailen.
    Knuffel en kuz!

  18. Straks gaat de lente echt wel komen, met zon ziet alles er dan weer beter uit. Je hebt heel wat te verwerken en dat is niet zo één twee drie gebeurd.

    Gek trouwens, ik dacht dat ik al op dit log had gereageerd, maar niet dus, misschien vergat ik het te posten, dat gebeurt me ook wel eens (zou de oude dag eraan komen? )

    • Ja, je had ook gereageerd, maar per ongeluk op de post ervoor…. Ik zag het nu ook pas toen ik ging zoeken. Trouwens<: ik liep eigenlijk even naar binnen om mijn fototoestel te halen. Het is hier in de zon hardstikke warm! Ik zit in een t-shirt en denk erover om het beweegbare bed naar het terras te halen. Er ligt nog zeker tien centimeter sneeuw op het midden en het dooit VAN ONDEREN af weg! Er is een hele grot onder de sneeuw waar het druppelt tussen de planken door… 's nachts vriest het nog zeker een graad of 6-7 en overdag wordt het een graad of 6-7 boven nul, maar in de zon is het zeker 16 graden! Ik ga een foto nemen en dan een tukkie doen of wat lezen in de zon. Wat is dat heerlijk zeg! Ik sta met vreugde op om een uur of half acht 's morgens. Dan schijnt de zon recht ons huis in!

Geef een reactie op djaktief Reactie annuleren