Een zweepslag is geen whiplash

Op dinsdag heeft mijn dochter 4 kinderen onder de twee jaar. Haar eigen kinderen zijn alletwee onder de twee en ze is ook nog gastouder voor twee kinderen onder de twee, enkele dagen per week. Omdat ik er nu was, konden we met allemaal weg. Dat ziet er zo uit:

Eerst gezellig met zijn vieren spelen en dan wordt het tijd om weg te gaan:

Twee zijn er alvast aangekleed, de rest krijgt ook een jas aan en een muts op en daar gaan we: twee in de tweelingwandelwagen, 1 in de buggy en 1 in de draagdoek.

We wilden naar het winkelcentrum, zo’n 20 minuten lopen, maar we zijn er nooit aangekomen. Een van de kinderen had ineens geen muts meer op en we zagen hem liggen, schuin aan de overkant(we waren net overgestoken). Ik wilde dus even terug lopen, maar bij het afstappen van de stoep, voelde ik ineens een hevige steek in mijn kuit en ik voelde iets springen, net als de snaar van een gitaar. En toen kon ik niet meer lopen. Ik heb regelmatig mensen meegemaakt met een zweepslag en ik herkende het meteen. Ik kon alleen nog een beetje strompelen en het deed verschrikkelijk pijn. Dus zijn we maar weer terug gegaan (de kinderen protesteren natuurlijk) en ik ben met een paracetamol 1000 eerst een paar uur gaan slapen. Daarna heb ik mijn middagafspraak afgebeld en zij raadde me aan om naar een fysiotherapeut te gaan. Nu heb ik een goede vriendin die fysiotherapeut is, dus ik heb haar gebeld. Zij heeft meteen een afspraak gemaakt met de beste fysiotherapeut op dit gebield , zij tapet het been in, maar met elastische pleisters, die ook het vocht afvoeren en zo. Wonder boven wonder kon ik gewoon auto rijden (andere spieren), dus ik er heen, nadat mijn schoonzoon met de auto was thuisgekomen. Ik moet zeggen dat ze keurig werk heeft afgeleverd! Ik voelde me meteen al een stuk beter. Maar naar mijn vaste logeeradres kon ik niet. Deze mensen hebben een kapitaal huis in Dordrecht en daar horen twee lange trappen bij. Als er iets is wat ik niet kan, is dat het wel .Verder was er geen sprake van dat ik met openbaar vervoer zou kunnen natuurlijk. Ik had een afspraak met mijn zoon Maarten staan voor gisteren. Hij zou voor ons koken (mij, zijn vrouw en hun zoontje). Eerst maakten we de afspraak dat hij mij zou komen halen en weer terugbrengen naar mijn dochter, maar vijf minuten later belde hij mij terug en vroeg hoe ik van plan was naar de vierde verdieping te LOPEN. Ze hebben geen lift. Toen zijn we naar een ECHTE Italiaan gegaan. Zij hebben italiaanse vrienden en ze vertelden trots dat die daar ook gingen eten.
Er was een echte houtgestookte oven waar de pizza in werd gebakken:

Wij namen dus van die overheerlijke pizza’s, terwijl mijn kleinzoon een ‘bordje’ spaghetti kreeg:

Het is nu zaterdagavond. Ik kan al weer aardig lpen, maar openbaar vervoer zit er niet in. Mijn zoon brengt me maandag naar Schiphol. Ik ben al lang blij dat ik geen pijn meer heb als ik gewoon zit, Trappenlopen gaat nog moeizaam, maar voor de rest heb ik er alle vertrouwen in. Ik kan een kind niet de tap opdragen, maar ik kan hem wel in slaap wiegen. Dit hoopje op de bank, ziet er nl. van dichtbij zó uit: