Voor Mammalien en Toaske en verder iedereen…..

Mammalien en Toaske stelden een vraag over het Engels in ziekenhuizen en het leek me leuk daar even wat over te vertellen.
Leo is overigens vanmiddag in uitstekende gezondheid thuisgekomen en heeft instructies gekregen (in het engels!) hoe hij zichzelf tot maandag moet injecteren iedere dag zodat hij geen nabloedingen krijgt. Hij heeft aangekondigd morgen weer te gaan werken.
We gaan het nu dus even hebben over het engels in ziekenhuizen en de Zweden. Misschien is het ook wel leuk voor Nicolette en Madelief en alle andere verpleegkundigen onder ons.
Laat ik beginnen met te vertellen dat BIJNA alle Zweden wel iets van engels kennen. MAAR: ze hebben er een hekel aan om het te praten. Als ik opbel(de) en vroeg of ze engels praatten, hoorde ik eerst een diepe zucht of ingehouden adem waarna ze zeiden dat dat wel kon dan schoorvoetend.
Vandaag heb ik voor het eerst helemaal in het zweeds iets geregeld aan de telefoon, maar dat is nog moeilijk. Je kan immers geen gebaren en blikrichting zien.
OK, de gezondheidszorg in Zweden is anders geregeld dan in Nederland. De verpleegkundigen hebben een veel grotere opleiding en verantwoordelijkheid hier. De dokter zet de lijnen uit en de verpleegkundigen voeren de behandelingen uit. Er zijn ook allemaal gespecialiseerde verpleegkundigen, net zoals bij ons gespecialiseerde doktoren. Je komt altijd in eerste instantie bij een verpleegkundige met een klacht en zij bepaalt of de dokter er bij moet komen. Die komt dan één keer en voor de rest doen de verpleegkundigen weer alles. Zo is de leverpunctie en de verdoving uitsluitend door verpleegkundigen uitgevoerd. Verpleegkundigen zijn doeners en doeners zijn meestal wat minder talig. Er zijn er ook een aantal dyslectisch, in Nederland ten minste. Waarschijnlijk is dat hier hetzelfde. Mensen die niet zo talig zijn, hebben meer moeite met het spreken van een vreemde taal en zodoende zijn er heel wat verpleegkundigen die moeite hebben met het Engels. Bovendien is het ook erg zweeds om wat faalangstig te zijn, om op te vallen dat je engels spreekt en met fouten en een accent. Dus een aantal wagen zich er niet aan en een aantal zeggen van te voren dat ze bijna geen engels spreken en bliken acteraf een aardig mondje te kunnen spreken. Zo komt het dan dat niemand behoorlijk aan Leo kon of wilde uitleggen wat ze nu precies gingen doen en waarom. Ik zou daar geen genoegen mee hebben genomen. Niemand komt aan mijn lijf zonder dat ik precies weet waarom en wat ze gaan doen! Leo zit iets anders in elkaar. Hij vindt het moeilijk naar het naadje van de kous te vragen, dus wist hij het niet precies.
Overigens was Leo wel een min of meer bezienswaardigheid. Iedereen begon verlegen te lachen en verontschuldigde zich bij voorbaat dat ze niet zo goed engels kenden zodra ze zich voorstelden. Het werd aan alle ploegen die kwamen werken speciaal doorgegeven.
Nog even een eigenaardigheid beschrijven die ik in eerste instantie vergeten was te vermelden. Bij het opgeven van wat je wilt eten, vlees of vis, wordt ook gevraagd wat je wilt drinken bij je eten. In die lijst staat bier vermeld. Je kunt als patiënt dus gewoon een biertje bij je lunch nuttigen en dat in een land war je naar een speciale staatswinkel moet om wijn te kopen…….. Rare jongens, die Zweden…..